รสรักเสน่หา 2

“หวานจัง คิดถึงปากเมียจ๋าที่สุดเลย” เขาพึมพำชิดปากสวย จูบหนักๆ อีกสองสามครั้งอย่างไม่หายคิดถึง “คราวนี้จะหอมเมียจ๋าทั้งตัวเลย”
อักษราไม่มีเวลาคิดอ่านสิ่งใด ไฟในกายเดือดระอุ ปากใหญ่ได้รูปสำรวจความหอมดังที่เอ่ยไว้ ลากริมฝีปากไปตามผิวแก้มเนียนละเอียดที่สูดดมกลิ่นหอมเท่าไหร่ไม่มีวันเบื่อ ซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่นไม่แพ้กัน หมุนศีรษะไปรอบๆ สูดดมความหอมละมุนไปด้วย
ใบหน้าคมเข้มเลื่อนต่ำลงมายังทรวงอกขาวที่ถูกห่อหุ้มด้วยกรวยสีหวาน เขาไม่รีรอที่จะจัดการสิ่งกีดขวางนั้น ผละมือจากใจกลางร่างสาว นำมือข้างนั้นสอดใต้แผ่นหลังบาง ปลดตะขอเสื้อในอย่างชำนาญ ขยับมือออกมาถอดเสื้อเชิ้ตที่ไร้กระดุมสักเม็ด ต่อจากนั้นก็ถอดเสื้อในออกจากกายสาวในเวลาต่อมา ซึ่งเธอก็อำนวยความสะดวกให้เขาเต็มที่
“คิดถึงเหลือเกิน” ปุณณ์รำพันเสียงพร่า ซุกซบใบหน้าลงบนอกสล้างที่ปราศจากสิ่งกีดขวาง สัมผัสผิวเนื้อนุ่มน่าจูบ เขาหอมไปทั่วความอวบอั๋นทั้งซ้ายและขวา สูดดมเข้าไปเต็มปอด ก่อนจะเริ่มละเลงลิ้นไปบนปทุมถันที่ชูช่อเป็นเม็ดสวย