หัวใจรักนิรา

คณิศรค่อยดันคางเรียวมนให้เงยแหงนขึ้น
ตาสบตา ดูเหมือนเขาจะชะงักไปนิดหนึ่ง ก่อนพูดเสียงพร่า
“สวยเหลือเกิน นัยน์ตาคู่นี้...และถ้าฉันดูไม่ผิด ตานี่กำลังบอกฉันว่ารัก ใช่ไหม?”
นิราขืนแรงปลายนิ้วที่แตะอยู่ ก้มหน้างุด แต่ซีกหน้าด้านหนึ่งอิงแอบกับอกกว้าง
“นาง...”
เสียงที่เคยดุ เคยเข้มงวด เหน็บแนมหล่อน ฟังอ่อนเอื่อยเสียเหลือแล้ว
“บอกฉันก่อนสิ ใจเธอตรงกับใจฉันใช่ไหม?”
นิราขยับศีรษะไปมากับแผ่นอกกว้างตึง ถึงแม้จะมีอาภรณ์ที่เป็นเชิ้ตปกคลุมอยู่แต่หล่อนก็ยังรับรู้ได้ถึงกระแสไออุ่นชวนหวามใจ แต่เขาก็คงไม่ตกใจหรอก เพราะขณะสั่นศีรษะเหมือนจะปฏิเสธ แขนเรียวนุ่มของหล่อนกลับสอดเข้าโอบร่างเขาเอาไว้แน่น
มีเสียงหัวเราะหึๆ ก่อนหล่อนจะได้สบตาคมเป็นประกายวับจนหล่อนไม่อาจต่อตาเขาได้อีกต่อไป ต้องพริ้มเปลือกตาลงปิดม่านตา
และนั่น เท่ากับให้โอกาสเจ้าของสายตาที่มองหล่อนราวจะกลืนกิน ได้ประทับริมฝีปากอุ่นๆ ลงบนเปลือกตาของหล่อน ก่อนปากบางตึงได้รูปงามคู่นั้น จะค่อยๆ เคลื่อนคล้อยมายังเนินแก้มทั้งสอง กลับไปที่หน้าผาก ก่อนวกลงหาริมฝีปากที่ปิดสนิทของหล่อน ประทับอยู่ตรงนั้นอีกนาน ซึ่งไม่ได้ประทับเฉยๆ หากริมฝีปากหยุ่นน้อยกว่าเรียวปากบางอ่อนช้อยของเธอคู่นั้น บดลงมาเต็มความหมายของคำว่าจุมพิต... เต็มอารมณ์เรียกร้องโหยหา พาลทำให้หล่อนรู้สึกเหมือนถูกฉุดกระชากจนตัวลอยลิ่วๆ สู่เวิ้งนภากาศ