บำเรอเถื่อน

_บำเรอเถื่อน_

“แล้วเรื่องแต่งงาน”
“ไม่มีวันเกิดขึ้น”
จิระตอบเสียงดังฟังชัด เขาฉลาดพอเพราะรู้ว่าตอนนี้ตนเองเป็นผู้คุมเกม
“ต้องจัดสินายหัว มะปรางมันเป็นเมียนายหัวแล้วนะ” จันทราแย้ง แม้จะรู้ดีว่าเรื่องราวมันเกิดขึ้นเพราะอะไร แต่ก็สมควรจะทำให้ทุกอย่างมันถูกต้อง
“มันได้เป็นนางบำเรอของเขาก็ดีแค่ไหนแล้วนังจัน”
“หมายความว่ายังไงพี่” จันทราถามด้วยความตระหนกเพราะไม่อยากจะให้สิ่งที่คิดเป็นจริง หัวใจนั้นสั่นพร่า เพราะหากเป็นเช่นนั้นคนที่เจ็บที่สุดก็คือลูกเลี้ยงและนั่นมันก็ยิ่งทำให้รู้สึกผิด
“ฉันขายมันให้นายหัว ไม่ใช่ให้มาเป็นเมีย แต่เป็นนางบำเรอ
---------------------------------------------------------------
“เอาสิปรางณารา ขึ้นเตียงไปเสียที ทำหน้าที่นางบำเรอ”
จิระสั่ง สีหน้าและแววตามีแต่ความกระด้าง หาได้มีความรักใคร่อยู่ในนั้นสักนิด ก่อนจะขยับเท้าเดินเข้าไปใกล้ ยามเห็นว่านางบำเรอของตนยังคงนิ่ง
“ได้เงินไปแล้วก็ทำหน้าที่ให้คุ้ม หรือว่าเกิดขี้ขลาดขึ้นมาแล้วฮะ” เจ้าของไร่มะเขือเทศถามเสียงเยาะหยันและเปลี่ยนมามองด้วยความจาบจ้วงหยาบกระด้าง
เขาไม่ใช่พวกพระเอกในละครที่พอได้คนที่ไม่ต้องการมาก็เลือกจะไม่แตะต้อง เขาเสียเงินไปแล้วมันต้องใช้ให้คุ้ม แม้จะไม่เคยอยากได้ใจดวงนั้นของปรางณารา
หล่อนมีค่าแค่เพียงเรื่องบนเตียง
“มะปรางไม่ได้ขี้ขลาดเสียหน่อย อยากจะให้ปรนนิบัติแบบไหนก็ว่ามาเลยนายหัว มะปรางจะได้จัดให้ถูก”
หล่อนแค่ตกใจที่อยู่ๆเขาก็โผล่มาพูดแบบนี้ เพราะหลังจากวันนั้นเขาก็หายหน้าไปถึงสองวัน พอกลับมาก็มายืนจ้องเธอราวกับอยากจะฆ่าแถมพูดจาแบบนี้อีก จมูกหล่อนได้กลิ่นของเหล้าจางๆ ออกมาจากตัวเขา
คนถูกรุกไม่พูดเพียงแค่นั้น มือทั้งสองข้างยังเริ่มปลดกระดุมเสื้อของตัวเองออก จนปลดมันครบทุกเม็ดมแล้วโยนเสื้อทิ้งไปให้พ้นตัวและกำลังเริ่มปลดบราเซียร์ที่โอบอุ้มทรวงอกออก
“หน้าเธอคงจะด้านเหมือนปูนซีเมนต์ แก้ผ้าไม่อายฉันสักนิด เธอนี่มันโสเภณีไม่มีผิด” กลายเป็นว่าคนที่มาประกาศปาวๆ ว่าให้หล่อนทำหน้าที่บนเตียงกลับมีอาการเดือดดาล แถมยังหันหลังหนีไม่ยอมมอง
--------------------------------------------------------------
ปล. 1 **โหลดตัวอย่างเป็นแนวทางในการตัดสินใจซื้อด้วยนะคะ**