เพียงจันทร์เจ้าเอย

“ถ้ายังไม่ง่วงก็ถอดเสื้อผ้าออกแล้วไปนั่งรอบนเตียง!” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นก่อนจะแสร้งทำเป็นไม่เห็นสีหน้าตกใจของอีกคน เขาตัดสินใจแล้วว่าคืนนี้จะเรียกร้องสิทธิ์ที่ตัวเองควรได้ ไม่สนว่าอีกคนจะรู้สึกยังไง!
“คุณคงไม่คิดว่าที่ผมยอมเสียเงินตั้งมากมายเพื่อซื้อคุณมาดูเล่นหรอกจริงไหม” หญิงสาวส่ายหน้ากลับไปเบาๆ รู้ดีว่ายังไงเสียวันนี้ก็ต้องมาถึง แต่ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าเขาจะมาเรียกร้องสิทธิ์เอาในค่ำคืนนี้
เธอยังต้องการเวลา
“เพียง…ขอเวลา”
“สามวัน!” ใจคนฟังดีขึ้นมาหน่อยเมื่อเขาเอ่ยขึ้นเหมือนจะให้เวลากันตามที่ขอ แต่ไม่กี่อึดใจเขาก็พังทลายทุกสิ่งลงด้วยคำพูดต่อมา
“ผมให้เวลาคุณทำใจมาสามวันแล้วเพียงจันทร์ อย่าขออะไรที่มันมากเกินไปกว่านี้!” คำพูดนั้นปิดกั้นทุกสิ่งในทันที มันทำให้เพียงจันทร์ข่มทุกๆ ความกลัวเอาไว้ จนกระทั่งคนใจร้ายเข้ามาใกล้ๆ สัมผัสแรกที่แตกลงมาต้นแขนทำให้เธอตกใจจนเผลอก้าวถอยหลัง และก็เป็นเขาเองที่เอ่ยดักขึ้นราวกับจะรู้ทันกัน…
“คุณเป็นของผมตั้งแต่วินาทีแรกที่แม่คุณรับเงินผมไปแล้ว! ไม่ว่าตัวคุณ หรือแม้แต่วิญญาณคุณมันเป็นของผม!” คนใจร้าย…สุดท้ายแล้วเขาก็ทำให้เธอเห็นธาตุแท้ของเขาที่ก็ไม่ได้ต่างกับผู้ชายคนอื่นๆ ที่ยอมเสียเงินมากมายเพียงเพราะต้องการเชยชมร่างกายของเธอ
“คุณจะได้แค่ตัวของฉัน ไม่มีวันได้ความรัก!” เสียงหัวเราะเบาๆ ดังขึ้นแนบหู พร้อมกับประโยคที่มันทำให้เธอแทบจะกลั้นน้ำตาไม่ไหว
“แค่นั้นก็เกินพอแล้ว!”