พลีรักนิรันดร์

มือน้อยๆ สอดเข้ากับมือใหญ่ที่สั่นเทานิดๆ
สายตาของคนเป็นพ่อ ก้มลงมองลูกน้อย
โซ่คล้องใจของเขาและเธอ
“พ่อจ๋า แม่อยู่ไหน”
คำถามของลูกน้องทำเอาคนเป็นพ่อ
เจ็บแปลบกลางใจ พยายามฝืนยิ้มให้ลูก
“แม่อยู่นี่ไงคะคนเก่ง”
เขาตอบออกไป ย่อมตัวมองหน้าลูกน้องก่อนดึงเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขนอย่างแสนรัก สายตามองไปยังภาพหน้าสุสานนั่น