BAD LOVE รักร้ายนาย(หมอ)สุดเถื่อน

คำโปรย
BAD LOVE รักร้ายนาย(หมอ)สุดเถื่อน

เหนือ หรือ อัศวิน อัครเดชาวัฒนา
"เขา" นักศึกษาชั้นปีที่ 4 ราชาแห่งคณะแพทยศาสตร์ เจ้าของฉายา "หมอเถื่อน"

ภีม หรือ ภีรยา วนาธนากร
"เธอ นักศึกษาชั้นปีที่ 4 อดีตดาวคณะสุดสวยแห่งคณะบริหาร "เพื่อนสนิทของหมอเถื่อน"


ตัวอย่าง

“ทำไมไม่รับโทรศัพท์”
“ก็ภีมเรียนอยู่”ภีรยาเอ่ยขึ้นอย่างรู้ดีว่าเธอไม่ควรเงียบก่อนที่จะมองไปรอบๆห้องก็เห็นว่าทุกสายตามองมาที่เธออย่างสนใจ
แน่นอนอยู่แล้วว่าทุกคนจะต้องสนใจในเมื่อผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอเป็นถึงราชาแห่งคณะแพทย์ซึ่งถือว่าเป็นคนดังหนึ่งในสี่ของมหาวิทยาลัยเลยก็ว่าได้ ยิ่งคณะบริหารของเธอที่มีแต่ผู้หญิงเกือบเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์มีหรือที่ทุกคนจะไม่สนใจ
“อย่ามาตลก ก็เห็นอยู่ว่าเลิกคลาสแล้ว”อัศวินถึงกับหรี่ตาลงมองใบหน้าหวานอย่างจับผิดก่อนที่จะเอ่ยขึ้นเสียงเรียบดุ
ภีรยาถึงกับนิ่งไม่รู้จะพูดอะไร เพราะอีกฝ่ายรู้ดีว่าเธอเลิกคลาสตอนห้าโมงแล้วที่เขาโทรเข้ามาก็ผ่านมาหลายนาทีแล้ว ซึ่งถ้าเธอจะบอกว่าอาจารย์ปล่อยเลทก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้เพราะตอนนี้ทั้งห้องเหลือนักศึกษาอยู่ไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ
แต่จะให้เธอพูดความจริงว่าเธอกำลังโกรธเขาอยู่เธอเองก็พูดไม่ได้เหมือนกัน จะให้เธอบอกไปได้ยังไงว่าเธอโกรธที่เห็นเขาอยู่กับผู้หญิงอื่น ไม่มีทางที่เธอจะพูดมันออกไปอย่างแน่นอน
“อยากตายหรือไงภีม ทำไมต้องทำให้โมโหด้วย”อัศวินเอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิดพยายามระงับอารมณ์โกรธเอาไว้อย่างเต็มที่มองอีกฝ่ายด้วยสายตาดุ
“เหนือก็ทำให้ภีมโมโหเหมือนกัน”ภีรยาถึงกับชะงักไปทันทีเมื่อรู้ตัวว่าเผลอพูดอะไรออกไปก่อนที่จะหันไปมองเพื่อนทั้งสามก็เห็นว่าทุกคนต่างมองมาที่เธอกับร่างสูงด้วยสายตาตื่นไม่แพ้กัน

………………………………………………………………………..
"ถึงว่ากูโทรไปมึงถึงดูหงุดหงิดนัก"
ดนัยเอ่ยแซวขึ้นทันทีเมื่อเห็นร่างสูงของเพื่อนเดินมาที่โต๊ะพร้อมกับร่างบางของภีรยาซึ่งพวกเขารู้จักเป็นอย่างดี
"พูดมาก"อัศวินถึงกับมองเพื่อนตาดุเมื่อรู้ว่าเพื่อนหมายถึงอะไร
"มีอะไรกันหรือเปล่า อ่อ สุขสันต์วันเกิดนะเดม"ภีรยาถึงกับเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัยไม่เข้าใจว่าทั้งสองคนพูดเรื่องอะไรกันก่อนที่จะเอ่ยขึ้นอย่างนึกขึ้นได้ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของดนัยซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของอัศวินและเธอเองก็รู้จักคุ้นเคยเป็นอย่างดี
จะบอกว่าเธอรู้จักเพื่อนของเขาทุกคนที่นั่งอยู่ที่นี่เลยก็ว่าได้ ก็คงเหมือนกับเขาเองก็รู้จักกับเพื่อนของเธอทุกคนเช่นกัน
"ขอบคุณครับ แล้วมึงล่ะไอ้เหนือจะไม่อวยพรวันเกิดให้กูหน่อยเหรอวะ"ดนัยหันไปเลิกคิ้วมองเพื่อนอย่างกวนๆ
"ภีมอวยพรให้มึงแล้วไม่ใช่หรือไง"อัศวินเอ่ยขึ้นเสียงเรียบก่อนที่จะมองเพื่อนด้วยสายตาเรียบนิ่ง
"เกี่ยวอะไรวะ คนละคนโว้ย"ดนัยถึงกับหรี่ตามองเพื่อนอย่างรู้ทันก่อนที่จะแกล้งโวยวายอย่างไม่เข้าใจเมื่อเห็นอาการตีมึนของเพื่อน
ร้ายนักนะไอ้หมอเถื่อน แกล้งตีมึนตลอด
เขาล่ะอยากรู้จริงๆว่ามันจะตีมึนไปอีกนานแค่ไหน
อัศวินเพียงแต่มองเพื่อนนิ่งโดยไม่พูดอะไรก่อนที่จะดันหลังร่างบางให้เดินเข้าไปยังโซฟาด้านในทันที

………………………………………………………………………..
“นอนไหม”อัศวินเอ่ยขึ้นเสียงทุ้มก่อนจะขยับแขนโอบร่างบางเข้าหาไหล่กว้างทันที
“อืม”ภีรยาพยักหน้าตอบรับทันทีก่อนจะซุกหน้าลงกับไหล่กว้างของร่างสูงอย่างไม่อิดออด
ถึงจะรู้สึกแปลกๆที่ต้องมานอนอิงไหล่กว้างอยู่บนรถบัสแบบนี้แต่เธอก็รู้สึกง่วงเกินกว่าจะคิดอะไรได้
“เหนือ”
“ฮือ”อัศวินเพียงแต่ขานรับก่อนกระชับวงแขนให้แน่นขึ้น
“ถ้าเมื่อยบอกภีมนะ”ภีรยาเอ่ยขึ้นเสียงแผ่วอย่างกลัวว่าร่างสูงที่เธออาศัยอิงนอนจะปวดเมื่อยขึ้นมา
“เหนือ”
“ฮือ”
“อยากฟังเพลง”ภีรยาเอ่ยเสียงอ้อนขึ้นมาทันทีพร้อมกับพยายามลืมตาที่หนักอึ้งมองร่างสูงอย่างออดอ้อน สาเหตุที่ต้องอ้อนเพราะเธอดันลืมหยิบหูฟังของตัวเองลงมาจากรถของเขาด้วย
“ภีมลืมหยิบหูฟังมาด้วย”
อัศวินถึงกับถอนหายใจออกมาทันทีก่อนจะหันไปเรียกเพื่อนที่นั่งอยู่แถวหน้าแน่นอนว่าเขาไม่ใช่คนที่จะพกหูฟังติดตัวตลอดเวลา
“ไอ้เดม”
“ฮือ อะไรวะไอ้เหนือ คนจะนอน”ดนัยถึงกับโวยวายขึ้นมาทันทีเมื่อถูกรบกวนเวลานอนอันแสนสุข
“เอาหูฟังมึงมา”
“อะ เอาไป แล้วอย่าเรียกอีกนะมึง”ดนัยเอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิดพร้อมกับส่งหูฟังให้อีกฝ่ายทันที
ภีรยาถึงกับยิ้มกว้างออกมาทันทีก่อนที่จะรับหูฟังไปต่อเข้ากับโทรศัพท์เครื่องหรูของตัวเองพร้อมกับซุกหน้าเข้าหาไหล่กว้างเหมือนเดิม
อัศวินถึงกับส่ายหน้าให้กับร่างบางทันทีก่อนที่จะโอบกระชับอีกฝ่ายเข้าหาอกแกร่ง
………………………………………………………………………..