แนบใจภูรี

"ฉันมีเรื่องให้คุณช่วย" ประโยคแรกของหญิงสาวทำให้ภูรีขมวดคิ้วแต่ก็ยังนั่งเงียบรอฟังต่อไป
"ฉันกำลังจะถูกจับคลุมถุงชนกับเจ้านายคุณ" ธาราเกริ่นเข้าเรื่อง
"พ่อฉันยื่นคำขาดว่าถ้าฉันไม่แต่งงานกับเจ้านายคุณ พ่อจะขายสวนผลไม้ของฉันแล้วให้ฉันไปช่วยทำงานกิจการของที่บ้าน" เล่ามาถึงตรงนี้ธาราก็เริ่มหน้าบึ้งตึง เมื่อคิดถึงแผนการกดดันเธอของพ่อ
"คุณไม่อยากไปทำงานกับที่บ้านหรือ" ภูรีถามออกมาด้วยความสงสัย ส่วนเจ้าของเรื่องก็พยักหน้าตอบทันทีแบบไม่ต้องคิด
"งั้นแต่งงานกับเจ้านายของผมก็ดีแล้วนิคุณ รวยก็รวยแถมหล่อด้วยนะ คุณจะได้ไม่ต้องไปนั่งขายหมูในตลาดตามที่คุณต้องการไง"
"ก็ฉันไม่อยากถูกบังคับแต่งงานนะสิ แล้วฉันก็อยากทำสวนผลไม้ด้วย" ธาราอธิบายไปหน้าก็งอไปด้วย
"อ๋อ... ความต้องการของคุณมันขัดกับข้อเสนอของพ่อคุณทุกทางนี่เอง" ภูรีพยักหน้าอย่างเริ่มเข้าใจ
"ก็ใช่นะสิ ฉันเลยต้องขอให้คุณช่วยอะไรบางอย่าง" พอชายหนุ่มเริ่มเข้าใจความต้องการของเธอ ธาราก็ยิ้มหวานอย่างที่ไม่เคยยิ้มให้ใครมาก่อน ก่อนจะพูดความต้องการของตนเองออกไป
"แต่งงานกับฉันนะ"