สมบัติคนเลว

สมบัติของเขา แม้เขาไม่รักไม่แยแสแล้วก็ยังเป็นของเขา ต่อให้อยากไปจากเขาแบบมีชีวิตว่ายากแล้ว การจากไปแบบไร้ชีวิตก็ยิ่งยากกว่า
+++++++++++++++++++++++++
“สี่ปีมานี้ฉันปล่อยให้เธออยู่อย่างสุขสบาย มีข้าวมีน้ำให้กินไม่ขาด ตอนนี้ถึงเวลาที่เธอจะทำหน้าที่ของตัวเองแล้ว และเธอก็ควรจดจำไว้ให้แม่นๆ ว่า ห้ามกัดตรงนั้นของฉันอีก แล้วถ้าคิดเผาบ้านหลังนี้ละก็ ฉันจะจับเธอโยนลงกองไฟให้มันมอดไหม้ไปพร้อมๆ กับไม้ทุกแผ่น ข้าวของทุกชิ้น ฉันจะทำให้เธอตายอย่างทรมาน”
“ฉันไม่กลัวตาย!”
เธอตอบกลับมาแถมยังจับจ้องเขาอย่างท้าทาย “อยากฆ่าก็ฆ่า อย่าดีแต่พูด!”
+++++++++++++++++++++++
ชายหนุ่มก้าวเข้ามาในห้องอับชื้นได้ก็ยังไม่ทันจัดการกับผู้หญิงพวกนั้น แต่เดินดุ่มๆ มากระชากเรียวแขนบอบช้ำของ มนรดาให้ลุกขึ้นจากพื้นอย่างรุนแรง นัยน์ตาคมกริบจ้องดวงตาที่แดงก่ำแล้วกัดฟันสั่ง “จำไว้ว่าชีวิตของเธอเป็นของฉัน ฉันเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถทำให้เธอเจ็บปวดทรมานเจียนตายได้ ทีหน้าทีหลังอย่าปล่อยให้คนอื่นมารังแกเหมือนในวันนี้อีก ไม่อย่างนั้นฉันจะเป็นคนฆ่าเธอ ก่อนที่เธอจะถูกคนอื่นฆ่า!”
มนรดาพูดอะไรไม่ออก ทำเพียงปล่อยน้ำตาให้รินไหลอาบแก้ม เมื่อเขามองอย่างคาดโทษก็ได้แต่โผเข้ากอดเอวสอบทั้งๆ ที่แทบไม่มีเรี่ยวแรงหลงเหลือ แต่ก็ยังกอดเขาไว้แน่น ตอนนี้เธอเจ็บปวด หวาดกลัว แต่เมื่อเห็นใบหน้าเหี้ยมเกรียมของเขากลับรู้สึกว่าตัวเองเพิ่งค้นพบแสงสว่างจึงได้แต่ซุกหน้าสะอึกสะอื้นอยู่กับแผ่นอกกว้าง โดยลืมเลือนไปแล้วว่าน้ำตาหนึ่งหยดของเธอต้องแลกกับบทรักที่ร้อนแรงมากมายแค่ไหน

ฝากคุณปราณนต์คนสารเลว กับหนูมนคนน่าสงสารด้วยนะคะ
ขอบคุณทุกการสนับสนุนค่ะ หอมมลุลี/janya/ณิชาดา