เล่ห์รักลิขิตลวง

ร้ายๆ อย่างเธอ ก็ต้องเจอเจ้าเล่ห์อย่างเขา

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เป็นครั้งแรกที่ปัณฑารีย์รู้สึกว่าหัวใจตัวเองเต้นแรง แรงมากจนแทบจะกระเด็นออกมานอกอกขนาดภูเขาไฟของเธอ ยิ่งเขาก้มต่ำลงมาหัวใจก็ยิ่งบีบรัดแรงขึ้นจนแทบระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ เมื่อรู้สึกได้ว่าหน้าอกของตัวเองกำลังเบียด (เสียด) อยู่กับไรขนสีน้ำตาลอ่อนที่ปกคลุมอยู่บนแผงหน้าอกเปล่าเปลือยของผู้ชายคนนี้
คุณพระคุณเจ้า! ตั้งแต่เกิดมาจนอายุขนาดนี้เพิ่งจะรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ญิ้ง...ผู้หญิง ระทดระทวยกับคนอื่นเขาเป็นก็วันนี้เอง ผู้ชายบ้าอะไร หล่อเซ็กซี่ กระชากใจได้ขนาดนี้ ตัวจริงดูดีกว่าในรูปที่ได้จากแฟ้มประวัติเป็นล้านเท่า!
“น้องปัณ...”
เสียงเรียกคล้ายละเมอของชายหนุ่มตรงหน้าทำเอาหญิงสาวถึงกับมึนงงไปเล็กน้อย ด้วยว่าชื่อมันคุ้นหูเธอมาก...ไม่ใช่แค่มากธรรมดา แต่มันม้ากมากเลยทีเดียว...ทว่าเมื่อเห็นซิกซ์แพ็กพราวหยดน้ำที่เรียงตัวกันเป็นระลอกคลื่นสวยงามไร้ซึ่งไขมันส่วนเกิน อำนาจมืดบอดก็บดบังชั้นสมองจนแทบคิดอะไรไม่ออก ถ้าไม่ได้ยินชื่ออันแสนคุ้นเคยหลุดออกมาจากริมฝีปากเขาอีกครั้ง
“ปัณฑารีย์!”...โอเค ชัดเจนเลย หูไม่ฝาดไม่เฝิดอะไรทั้งนั้น ในเมื่อชื่อจริงมาเต็มขนาดนี้

ทำไม! ทำไมเขาไม่เรียกเธอว่าปภาพินท์!