หัวใจลายเมฆ

เขาหลงรักเธอ ตั้งแต่แรกเห็น
ตั้งแต่วันที่พ่อรับเธอมาอุปการะ... รักมาตลอด แต่แตะต้องไม่ได้

เธอหลงรักเขา ตั้งแต่แรกเห็น
ตั้งแต่วันที่พ่อของเขารับอุปการะ... รักมาตลอด แต่พยายามจะเลิกรัก

เมื่อเธอโตขึ้น ต้องการอิสระ ไม่อยากเจ็บปวดกับการแอบรักอีกต่อไป
แต่เขาไม่ต้องการให้เธอไป
เขาปรารถนาจะครอบครองอย่างที่สุด
แต่เธอดื้อเหลือเกิน เขาจึงจำเป็นต้องเอา 'บุญคุณ' มาเอ่ยอ้าง
.................................................................................................

“น้ำไม่ลืมหรอกค่ะ” เธอบอก น้ำเสียงกระด้างขึ้นมานิดหน่อย “และไม่มีวันลืมด้วยว่าที่เติบโตมาได้จนถึงทุกวันนี้ ก็เพราะเงินจากอัศวนนท์”

“ดี !” เขากระตุกยิ้มเปี่ยมไปด้วยเลศนัย แม้จะไม่อยากทวงบุญคุณด้วยวิธีการแบบนี้ แต่ชลชญาน์ดื้อเหลือเกิน... ดื้อเสียจนเขาปวดหัว จนต้องเอาคำว่า ‘บุญคุณ’ มาเอ่ยอ้าง “ถ้าเธอรู้ตัวดีทุกอย่าง เพราะฉะนั้น ก็ถึงเวลาชดใช้ให้อัศวนนท์แล้ว”

หญิงสาวอ้าปากหวอกับคำพูดของเขา

“คุณเมฆหมายความว่ายังไงคะ”

“หมายความว่า เธอต้องใช้หนี้ที่ฉันจ่ายค่าเลี้ยงดูให้เธอยังไงล่ะ” เขาเฉลย ใบหน้าหล่อเหลาสงบนิ่งคล้ายกับเสือซุ่มรอเหยื่อ

“ใช้หนี้... ” ชลชญาน์ทวนคำเสียงแผ่ว ไม่แน่ใจว่าการใช้หนี้ของเขาคืออะไร “คุณเมฆจะให้น้ำใช้หนี้ยังไง”

“เธอต้องใช้ร่างกายชดใช้หนี้ให้ฉัน”

“ชดใช้หนี้ด้วยร่างกาย...” ริมฝีปากอิ่มแดงทวนคำพูดเขาอีกครั้ง ดวงหน้าหวานใสซีดเผือด คิดเตลิดเปิดเปิงไปถึงไหนต่อไหน จนพวงแก้มที่ซีดอยู่เมื่อสักครู่ แปรเปลี่ยนเป็นแดงซ่าน เมื่อพอจะเข้าใจว่า ‘ชดใช้หนี้ด้วยร่างกาย’ ของเขาหมายความว่าอย่างไร

น้ำตาร้อนเอ่อคลอล้นดวงตากลมโต ก่อนจะส่งเสียงสั่นๆ แหวใส่เขาลั่นห้อง
“คุณเมฆนิสัยไม่ดี คุณเมฆดูถูกน้ำเกินไปแล้วนะ !”

_______________________________________
ตั้งใจจะเขียนเรื่องนี้ให้เป็นแนวตบจูบ
แต่ทำม้าย ทำไม มันถึงได้หวานรถน้ำตาลคว่ำแบบนี้ก็ไม่รู้ค่า ^^

พระเอกสายซึน อึนมันทุกสถานการณ์ 5555
ฝากคุณเมฆไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ