ทาสรักพยัคฆ์ร้าย

"ทาสรัก พยัคฆ์ร้าย"
ใครๆ ก็ว่าเขาเป็นคนหล่อเสียของ บ้า เพี้ยน และสติไม่ค่อยจะอยู่กับเนื้อกับตัว แต่คนน้อยมากจะรู้ว่าพยับหมอกคนนี้เป็นคนที่ฆ่าคนได้ด้วยรอยยิ้มสดใสเหมือนดวงตะวันที่เจิดจ้า นอกเสียจากเธอ...คนสนิทที่แอบซ่อนความลับไว้มากพอที่จะทำให้เจ้านายอย่างเขากำจัดทิ้งได้ง่ายๆ
****************
“นายน้อยมีคำสั่งอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่า” อิสึมิหลุบตาลงอัตโนมัติเมื่อเจ้านายหนุ่มเหลือบตามองเธอนิ่ง เธอรู้สึกเหมือนถูกอีกฝ่ายเปิดโปงความลับ ไรฟันเรียงตัวสวยขบเข้าหากันแน่นเพื่อลดอาการประหม่า ถ้าเขารู้ความลับของเธอ…แค่คิดเธอก็หนาวสั่นไปถึงไขกระดูกสันหลังแล้ว
“เปล่า พอดีนอนไม่หลับเลยหาเพื่อนคุย” เจ้านายหนุ่มพลิกตัวนอนคว่ำ กลิ่นอายของอิสึมิทำให้เขาผ่อนคลายลงไม่รู้ตัว
“นายน้อย ควรจะพักผ่อนอีกสักชั่วโมง”
“ฉันกำลังพยายามอยู่” เขาครางงึมงำติดหมอน ใช้จมูกสูดดมกลิ่นบนเครื่องนอนด้วยความไม่รู้จักพอ
อิสึมิเลือกที่จะนั่งลงบนเก้าอี้เพื่อรอให้เจ้านายหนุ่มหลับ ไม่นานเธอก็ได้ยินเสียงกรนแผ่วเบาจากร่างสูงเปลือยท่อนบน วินาทีนั้นเธอเพิ่งสังเกตเห็นรอยสักที่ข้อเท้าเปลือยของอีกฝ่าย ไม่สิมันไม่ใช่รอยสัก แต่มันเป็นรอยปานต่างหาก ปานรูปพระจันทร์เสี้ยวทำให้อิสึมิตัวแข็งทื่อ เธอก้มลงมองที่ข้อเท้าของตนเองด้วยสายตาตกตะลึงตาค้าง
ทำไม…เขาและเธอถึงมีปานเหมือนกันไม่ผิดเพี้ยน
อิสึมิสูดหายใจเข้าลึก วินาทีต่อมามือเรียวก็ยกขึ้นมากุมแหวนที่ห้อยอยู่บนคอด้วยท่าทางเหม่อลอย
แหวนที่เธอก็ไม่แน่ใจว่ามันมาห้อยอยู่ที่คอของเธอตอนไหน รู้แต่เพียงว่าเมื่อห้าปีก่อนตนตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง พยาบาลบอกว่าตัวเธอมีเพียงกระเป๋าสตางค์ที่มีเงินไม่กี่ดอลลาร์ฮ่องกงกับสร้อยเส้นนี้
อิสึมิปวดหัวจนแทบกะโหลกร้าวเมื่อพยายามนึกถึงเรื่องนี้ เธอกัดฟันเปลี่ยนความคิด ตาเรียวชั้นเดียวเหลือบมองคนที่นอนหลับสนิทด้วยสายตาไร้ความรู้สึก มือยังคงลูบแหวนทองเกลี้ยงเกลาด้วยความรู้สึกคุ้นชิน
...เธอคงคาดไม่ถึงแน่ถ้ารู้ว่าแหวนวงนั้นเคยประดับอยู่บนนิ้วของนายน้อย เจ้านายหนุ่มของเธอเอง