ไฟกลางฝน

ชายหนุ่มหัวใจเต้นโครมคราม เธอสวยไปทั่วแผ่นหลังเขาไล่สายตาลงมาที่เอวคอด มองไล่ต่อลงมาที่ก้นงอนจนสุดปลายเท้าเรียว… จนเขาไม่อาจหลบสายตาที่มองเธอได้
“ป้าอังกาบ ทำไมไม่ใส่เสื้อให้ยายนี่นะ”
ชานนท์ บ่นเบา ๆ…
แต่สายตาของเขายังคงมองความสวยของเธอไม่หยุด แต่ทว่าอยู่ดี ๆ หญิงสาวที่เขาหิ้วมา ก็พลิกกายหงายด้านหน้าขึ้นมา หัวใจของชานนท์เต้นแรงขึ้นอีกเป็นเท่าตัว เหมือนกำลังอยู่ท่ามกลางสนามรบ ความเป็นชายตื่นตัวขึ้นมาในทันที
เขาห่างจาก วิกันดา มาเกือบสองเดือน เขาไม่เคยยุ่งกับใคร เพราะเขามั่นใจว่าเขารักเธอและต้องการเธอคนเดียว
... แต่บัดนี้มันไม่ใช่แล้ว