เคลลีคาสเซิล...ตราบชีวาวาย

"เคลลีคาสเซิล"
...บรรพบุรุษของเขาและเธอต่างเกี่ยวพันกับที่นี่
เรื่องราวในอดีตร้อยรัดโยงใยให้คนทั้งสองที่อยู่ไกลคนละซีกโลกได้มาเจอกัน
หรือตำนานรักบทใหม่จะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง...

"ปริม" เดินทางไปประเทศมาเลเซียเพื่อสำรวจสถานที่ถ่ายทำรายการท่องเที่ยว
แน่นอนว่าเธอต้องไม่พลาดที่จะไปเยือนเคลลีคาสเซิล ปราสาทที่ครั้งหนึ่งตากับยายเคยใช้เป็นหลุมหลบภัยตอนสงครามโลกครั้งที่สอง

และที่นั่นเธอได้พบกับทายาทเจ้าของปราสาท ระหว่างเธอกับเขาเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้

"ไรอัน" สถาปนิกหนุ่มผู้ทำหน้าที่ดูแลการบูรณะเคลลีคาสเซิล
เขามาที่นี่เพราะมีจุดประสงค์ซ่อนเร้นบางอย่างที่ไม่อาจให้ใครล่วงรู้ ที่สำคัญเกี่ยวข้องกับญาติของเธอ...หญิงสาวผู้เป็นรักแรกพบของเขา

"เคลลีคาสเซิล" ปราสาทซึ่งเป็นตำนานรักของหนุ่มชาวสกอต...ห้องลับใต้ดินที่ถูกปิดตาย และเสียงลือเสียงเล่าอ้างว่าที่นี่มีผีเฝ้าปราสาท

ปราสาทเคลลีอันลึกลับน่ากลัว ทว่าชวนให้ค้นหา... หรือความรักจะก่อกำเนิดขึ้นที่นี่อีกครั้ง!

*****************************************************************
กล้องวิดีโอยังคงบันทึกภาพไปเรื่อยๆ โดยคนที่ถืออยู่ตัวแข็งนิ่งค้างไปนาน ดวงตาโตดำขลับจ้องมองไปยังสิ่งที่เคลื่อนไหวตรงสุดปลายทางเดินที่ตนเองเพิ่งเดินผ่านมาเมื่อครู่นี้
ชายชาวยุโรปวัยกลางคน ผมสีดอกเลา รูปร่างสูงใหญ่และสง่างามในชุดประจำชาติสกอตแลนด์กำลังเดินตรงเข้ามาหาช้าๆ ใบหน้าของเขาค่อยๆ ชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ
‘มิสเตอร์เคลลี สมิธ!’
ปริมเริ่มรู้สึกหน้ามืดตาลายเหมือนจะเป็นลม คำพูดของคนขับแท็กซี่ที่เล่าให้ฟังในรถเริ่มดังก้องอยู่ในหูอีกครั้ง
‘มิสเตอร์เคลลีเดินทางออกจากมลายาเพื่อกลับไปหาภรรยาและลูกชายที่ถูกส่งกลับไปเรียนหนังสือในสกอตแลนด์ แต่ระหว่างทางเขาโชคไม่ดีติดเชื้อ นิวมอเนีย และตายระหว่างทาง ปราสาทของเขายังไม่เสร็จ เขาจึงต้องกลับมาที่นี่ มาเฝ้าในสิ่งที่เขาทำคั่งค้างไว้ คุณรู้ไหม มีคนเห็นเขาเดินไปมาอยู่บนคอร์ริดอร์ชั้นสองเป็นประจำ’
ไม่รู้...ตอนนี้ฉันไม่อยากรู้อะไรทั้งนั้น
ใบหน้าที่เคยเห็นในภาพถ่ายใกล้เข้ามาจนชัดถนัดตา ใช่แน่ๆ เขาเป็นคนรูปร่างสูงใหญ่ น่าจะเกินหกฟุตด้วยซ้ำ โอ้...คุณพระคุณเจ้าช่วยลูกด้วย!
ปริมหลับตาแน่นเพื่อตัดภาพที่กำลังอยู่ตรงหน้าออกไปชั่วขณะ ใจสั่นระรัวจนรู้สึกปวดหนึบไปทั่วหน้าอก จึงไม่อาจลืมตาขึ้นมาได้อีกด้วยความกลัวที่เรียกว่าแทบช็อก
“มิสเตอร์สมิธ!”
“ใช่...ผมเอง” เสียงที่ตอบกลับมาเป็นภาษาอังกฤษ สำเนียงแบบเจ้าของภาษา
คนที่ได้ยินต้องหลับตาปี๋ รู้สึกว่า เจอดีเข้าให้แล้ว!
“ฉัน...ได้โปรดเถอะนะ” ปริมยังหลับหูหลับตา แต่กลั้นใจบอกออกไปเป็นภาษาอังกฤษแบบตะกุกตะกัก เพราะตอนนี้อย่าว่าแต่จะสปี๊กอิงลิช ภาษาไทยที่แสนจะคุ้นลิ้นยังพูดแทบไม่ออก
“มิส...” เสียงเรียกหนักๆ ที่ได้ยินทำให้คนที่ยืนหลับตาแทบอยากจะกระโดดลงจากเฉลียงไปให้รู้แล้วรู้รอด แต่ขากลับแข็ง ก้าวไม่ออก
“กรี๊ด!”
หญิงสาวร้องออกมาอย่างตกใจสุดขีด เมื่อมือหนึ่งของวิญญาณมิสเตอร์สมิธคว้าหมับที่ข้อมือข้างที่ยังถือกล้องวิดีโอไว้แน่นจนไม่แน่ใจว่าจะง้างออกได้หรือไม่