เมียซื้อบำเรอรัก

จากคนที่รักที่สุดแปรเปลี่ยนไปเป็นนางบำเรอ
จากคนที่มีค่าในสายตาเขาแปรเปลี่ยนเป็นคนไร้ค่า
แล้วหัวใจของเธอจะเป็นเช่นไร ในเมื่อความรักที่มอบให้เขายังคงเหมือนเดิมมิแปรเปลี่ยน

เธอทอดทิ้งความรักที่เขามอบให้อย่างไม่ใยดี สร้างความเจ็บปวดให้กับเขามากมาย นี่หรอคือสิ่งตอบแทนความรัก ของคนที่ชายหนุ่มยกย่องให้เป็นคนที่รักสุดหัวใจ
เธอหนีจากเขาไปได้ เขาก็พร้อมที่จะซื้อเธอด้วยเงินกลับคืนมา แต่สถานะที่ได้จะไม่เหมือนเดินอีกต่อไปเพราะชายหนุ่มให้เธอเป็นได้แค่นางบำเรอคอยรับใช้บนเตียงในยามที่เขาต้องการเท่านั้น

สีหมึกบนแผ่นกระดาษสีขาวเริ่มเลอะเลือนด้วยหยดน้ำตาจากดวงตากลมโต แววตาที่เคยสดใสสะท้อนความเจ็บปวดออกมามากมาย แม้ข้อความบนกระดาษจะถูกลบเลือนไปบางส่วนแต่หญิงสาวกลับจดจำได้ทุกตัวอักษรเพราะประโยคที่เธอได้ทวนอ่านครั้งแล้วครั้งเล่ามันฝังลึกเหมือนมีดแหลมปักทิ่มลงไปในหัวใจ
ขาเรียวทั้งสองข้างหมดเรียวแรง ร่างบางทั้งร่างทรุดตัวลงนั่งกับพื้น ดวงตากลมโตพร่ามัวด้วยรอยน้ำตาที่รินไหลออกมาไม่หยุดแต่มันก็ยังไม่มืดมิดจนมองไม่เห็นเงาสะท้อนบนรองเท้าหนังสีดำของคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า
"ทีนี้เข้าใจชัดเจนหรือยังว่าฉันซื้อเธอมาเป็นนางบำเรอไม่ใช่แม่บ้าน"
น้ำเสียงคุ้นเคยของคนที่ยืนกอดอกนิ่งช่างฟังดูห่างเหิน มันห้วนจนหาความรักที่เคยมีให้กันไม่เจอ
"พี่แดนค่ะ พายมาที่นี่เพราะตั้งใจจะมาเป็นแม่บ้านจริงๆ ไม่เคยรู้เรื่องสัญญาระหว่างพี่กับคุณแม่ พายขอร้องนะคะ อย่าทำตามในสัญญาเลยค่ะ"
เสียงเล็กป่นสะอื้นพยายามเปล่งออกมาเก็บซ่อนความผิดหวัง ความเสียใจไว้ตรงก้นบึ้งของหัวใจ พิชาภัทรโอบแขนเรียวกอดขาแกร่งมั่นคงของเดวิสไว้ หวังในใจลึกๆว่าเขาจะเมตตาเปลี่ยนใจ ไม่คิดว่าสิณีผู้เป็นแม่เลี้ยงจะหลอกลวงเธอ ถึงจะไม่ชอบหน้าแต่ก็ใช่ว่าจะมาขายกันเหมือนผักเหมือนปลา
"จะให้ฉันทำแบบนั้นได้ยังไงกัน ฉันเสียเงินซื้อเธอมาแพง มันก็ต้องใช้ให้คุ้ม เตรียมตัวไว้ให้ดี ถ้าฉันอยากเมื่อไหร่ ฉันก็จะเรียกเธอมาใช้งาน"
เดวิสก้มมองพิชาภัทรที่กอดขาเขาไว้เพียงห่างตา ใบหน้าคมเผยรอยยิ้มเหยียด ถึงจะสัมผัสได้ถึงหยดน้ำตาของหญิงสาวที่เปียกชื้นบนกางเกงสแล็คแต่มันก็คงไม่ใช่สิ่งที่จะทำให้เขาใจอ่อน แค่นี้มันยังน้อยไปสำหรับสิ่งที่หญิงสาวทำไว้กับเขา
"ปล่อย ฉันบอกให้ปล่อย "
สิ้นสุดเสียงตะคอก เดวิสก็ออกแรงชักขาออกมาจากแขนเรียวที่พันธนาการไว้ทันทีก่อนจะก้าวเดินออกไปจากห้อง ชายหนุ่มไม่แม้แต่จะเหลียวหลังมามองคนที่กำลังฟุบหน้าร้องไห้กับพื้นแผ่นหลังเนียนสั่นตามแรงสะอื้น การโดนหลอกเสียใจไม่เท่ากับการถูกชายคนรักหมางเมิน เขาคงหมดรักเธอไปแล้ว คงจะมีแต่เธอเท่านั้นที่ยังรักเขาเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน

เนื้อหาเหมาะสำหรับบุคคลที่มีอายุ18ปีขึ้นไป