หัวใจในเงารัก

“ปล่อยฉันนะ ฉันไม่ใช่...”
คำพูดที่กำลังจะออกมาละม้ายจุกแน่นในลำคอ
...นางบำเรอ...คำที่ทำให้หยดน้ำใสๆ เอ่อท้นจวนเจียนจะหยด มันคือคำที่กรีดแทงให้หัวใจของหล่อนจนเจ็บลึก
...เจ็บประดุจมีคมมีดมาเชือดเฉือนหัวใจของหล่อนจนเป็นชิ้นๆ
หล่อนเป็นได้แค่นางบำเรอสำหรับเขาเท่านั้นล่ะหรือ?
...เท่านั้นจริงๆ ใช่ไหม
คุณค่าของตัวหล่อน มีแค่ให้เขาได้ระบายอารมณ์...เท่านั้นเอง!
วิมลินกลั้นสะอื้น ความเจ็บปวดทิ่มแทงไปทั่วร่าง เพียงแค่คิดว่าสิ่งที่เขามอบให้หล่อนคือความใคร่ ไม่ใช่ความรัก
ขนตางอนยาวกะพริบถี่ ราวปีกผีเสื้อที่ขยับไหวล้อแสงตะวัน แต่หล่อนไม่ใช่ผีเสื้อตัวนั้น!...หล่อนเป็นเพียงผีเสื้อเร่ร่อนที่กำลังหลงทาง...หลงอยู่ในวังวนและม่านหมอกมัวซัวที่เต็มไปด้วยความหมองเศร้าและเจ็บปวด!
“วิมลิน...” เสียงแหบพร่าของเขายังพร่ำกระซิบริมใบหูของหล่อน
“คุณเป็นของผมคนเดียวเท่านั้น”
แม้เป็นเพียงเสียงกระซิบ หากถ้อยคำนั้นประหนึ่งคำประกาศ...หนักแน่นและสั่นคลอนหัวใจของคนฟังอย่างน่าประหลาด
“ผมไม่มีวันยกคุณให้ใคร”
เขาจุมพิตหนักๆ บนขมับของหล่อน ก่อนเอ่ยต่อ
“คุณจะมอบตัวและหัวใจให้ใครไม่ได้อีก นอกจากผม”
ทั้งเจ็บปวด และอุ่นวาบไปกับคำนั้น วิมลินสะกดกลั้นความรู้สึกของตนเองไว้ไม่ไหว หล่อนปล่อยหยดน้ำตาให้ไหลอาบแก้ม สะอื้นไห้ และใช้มือทุบตีลงบนแผ่นหลังของคีรีเท่าที่หล่อนจะมีแรงไหว
“คนใจร้าย! คุณทำร้าย...”
เสียงของหล่อนกลืนหายลงไปในลำคออีกครั้ง เมื่อเขาจงใจปิดปากหล่อนด้วยรอยสัมผัสอันน่าตื่นตระหนกและน่าหฤหรรษ์ในคราวเดียวกัน
จูบ...ที่ทำให้หล่อนสะท้านเยือกตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
จูบ...ที่ทีให้สมองของหล่อนขาวโพลน จนคิดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะหนึ่ง
และจูบ...ที่ทำให้หล่อนสั่นไหวและทุรนทุราย
ทั้งหมดมาจากผู้ชายคนนี้ทั้งนั้น ผู้ชายที่หล่อนอยากจะผลักไสแต่กลับยอมให้เขากอดจูบโดยไม่ปัดป้อง
ผู้ชายที่หล่อนพยายามหลีกหนี แต่กลับไม่เคยหนีพ้น
ผู้ชายที่ทำร้ายหล่อนเสมอมา แต่หัวใจของหล่อน ร่ำร้องหาเขาอย่างไม่มีสิ้นสุด
...เธอต้องการอะไรกันแน่ วิมลิน!
หญิงสาวพร่ำถามตัวเองด้วยความรวดร้าวและสับสน ขณะอีกฝ่ายยังคงลิ้มรสความหวานปานน้ำผึ้งนั้นด้วยอารมณ์อันเริงร้อน
นานเท่านานกว่าเขาจะถอนริมฝีปากออก
“จำได้ใช่ไหม ว่าคุณเป็นของผมแล้ว วิมลิน”
เขาถามพลางใช้ปลายนิ้วไล้เรียวปากค่อนข้างช้ำของหล่อนอย่างแผ่วทะนุถนอม
“จำไว้นะวิมลิน”
เขาจับปลายคางหล่อน ให้หล่อนเงยหน้ามองสบตา
“ต่อจากนี้ไป คุณห้ามมองผู้ชายคนไหน ห้ามให้ผู้ชายคนไหนแตะเนื้อต้องตัว แค่ผมเท่านั้น ผมเท่านั้นที่จะมองคุณและแตะต้องทุกซอกทุกมุมในตัวคุณได้!”


‘หัวใจในเงารัก’ เคยตีพิมพ์ภายใต้นามปากกาพราวตะวันมาก่อน สำหรับฉบับนี้ทางผู้เขียนได้ทำหารปรับสำนวนและแก้ไขเนื้อหาบางส่วน เนื้อหาหลักยังคงเหมือนเดิม ใครที่เคยอ่านแล้วไม่จำเป็นต้องซื้อใหม่นะคะ