พยศรักจอมทมิฬ

“หยุดนะ!” สาริสาแว้ดสั่งดังลั่น หวังเหลือเกินว่าจะทำให้เขาหยุดขยับเขยื้อน แต่เขาก็เหยียบย่ำหัวใจเธอด้วยการเดินต่อไป “ฉันบอกให้คุณหยุด! หยุดอยู่ตรงนั้นห้ามขยับไปไหน!”
ชายหนุ่มถอนใจแล้วเอ่ยโดยไม่หันมามอง “กลับไปเถอะ แล้วก็ช่วยลบความทรงจำที่เกี่ยวกับฉันทิ้งให้หมด จำไว้แค่เพียงว่าในชีวิตของเธอมีแค่ลูกในท้องเท่านั้น และถ้าไม่ยากลำบากจนเกินไป ได้โปรด...เลี้ยงเขาให้เป็นคนดี”
หญิงสาวปาดน้ำตาทิ้งด้วยความเจ็บปวด เลือกลืมสิ่งที่เขาพูดเมื่อครู่จนหมด “บอกมาสิว่าทำไมคุณถึงทิ้งเมียกับลูก...ทิ้งเมียกับลูกที่คุณบอกว่ารักไว้ในห้องพักนั่น”
“ฉันไม่มีอะไรจะพูดทั้งนั้น”
“ฉันไม่เข้าใจ...ระหว่างเรามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนคุณบอกว่ารักฉัน...รักลูก เราจะอยู่ด้วยกันสามคนพ่อแม่ลูกอย่างมีความสุข เราจะดูพระอาทิตย์ด้วยกันทุกๆ เช้า จะกินข้าว จะไปเที่ยวและทำหลายๆ อย่างด้วยกัน แต่นี่มัน...”
“ฉันโกหก ทุกๆ อย่างที่เกิดขึ้น ทุกๆ ช่วงเวลาที่ฉันทำ...มันคือสิ่งโกหก” บริทซ์ทาเนียนต้องข่มกลั้นความเจ็บที่ระอุอยู่ในหัวใจ กำหมัดแน่นในยามเอ่ยปากบอกสิ่งตรงข้าม แม้จะสู้หน้ากับเธอเขายังไม่กล้าพอเลย
“ฉันโกหก”
“คุณบริทซ์”
“ฉันโกหกทั้งหมดเลย...สาริสา”

+++++++++++++++++
เรื่องนี้หมดสัญญากับสนพ. ไรท์จึงนำมาลงใหม่
นักอ่านที่เคยโหลดผ่านสนพ.มาแล้ว ไม่ต้องโหลดซ้ำนะคะ

ขอบคุณทุกการสนับสนุนค่ะ
ณิชาดา/โรสควอตซ์