7 Days

Fake friends believe in rumors
Real friends believe in you


เพื่อนปลอมๆ เชื่อในข่าวลือของคุณ
เพื่อนแท้ เชื่อในตัวคุณ


“พี่จะเบรกให้น้องๆ อาบน้ำทำธุระส่วนตัวให้เสร็จ แล้วมารวมตัวกันตอน 3 ทุ่มนะ”
“อย่าลืม ห้ามแกะเชือกสามัคคีของเราด้วย ใครแกะออกถือว่าไม่ยอมรับในตัวเพื่อน เข้าใจไหม!?”
“เข้าใจครับ/ค่ะ”
แล้วก็ถึงโมเม้นท์ที่ผมนึกภาพไม่ออกซะที ผู้ชายเปลือยกายอาบน้ำด้วยกันเป็นเรื่องปกตินะ แต่ไม่เข้าใจเลยทำไมผมต้องตื่นเต้นด้วย
“เตี้ย! ไปซิ มึงไม่อาบน้ำหรือไง”
“คือกู...”
“กูอะไรเตี้ยเร็วๆ ยุ่งเยอะชิหาย”
“บอกกี่ครั้งแล้วกูไม่ได้ชื่อเตี้ย กูชื่อชิน มึงอาบก่อนเลยก็ได้”
“จะมารอกันทำไม อาบพร้อมกันนี่แหละ! หรือว่ามึง...กลัว”
“กลัวอะไร”
คำว่ากลัวของมัน สีหน้าโคตรเย้ยหยัน ทำอย่างกับรู้ทันผมไปซะหมด แล้วไอ้ที่ว่ากลัวนะ...กลัวอะไรไม่ทราบ มันไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิด

=======================

“หืม มีอะไรก็บอกมาซิ”
ผมลากเสียงถาม รู้สึกได้ว่าไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศกำลังเปลี่ยนเป็นไอความร้อนแผ่จากกระจายทั่วร่าง อบอุ่น นุ่มนิ่ม น่านอนที่สุด
“โถ่เว้ย! มึงกอดกูอยู่เนี่ย” เสียงโวยวายในตอนแรก พูดแผ่วลงจนเกือบเป็นคำกระซิบ
สภาพเราสองคนตอนนี้ คือเรานอนกอดกันอยู่จริงๆ ก็เมื่อคืนมันนอนดิ้นพลิกตัวไปมาทำผมสะดุ้งตื่นหลายรอบ จึงตัดปัญหาโดยการกอบเอาร่างมันมาซุกไว้ในวงแขนซะเลย นอนตะแคงกอด ให้มันหนุนแขนแทนหมอน ฟังเสียงหายใจแผ่วเพลินๆ ราวเสียงขับกล่อม
“กูมาอยู่นี่ได้ไง”
“ไม่รู้ตัวเลยหรือไง”