คู่กัดยอดเสน่หา

“คุณต้องการอะไรพูดมาเลยดีกว่า” มธุรสพ่นลมหายใจออกมาและพยายามบอกตัวเองให้ใจเย็น ถ้าเธอยิ่งร้อนรนและเต้นไปกับคำพูดภาสกรจะยิ่งสนุกที่ได้แกล้งเธอ

“ฉันแค่อยากจะขอโทษและรับผิดชอบกับการกระทำของตัวเอง” ภาสกรพูดพร้อมกับจ้องหน้าหญิงสาว

มธุรสมองหน้าชายหนุ่มเหมือนไม่เคยเห็นเขามาก่อน “ฉันขอรับแต่คำขอโทษแต่ความรับผิดชอบฉันคิดว่ามันไม่จำเป็น เพราะฉันไม่ถือและไม่ต้องการการรับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้น”

“เธอไม่ถือแม้ว่าฉันจะเป็นคนได้จูบแรกจากเธอไปนี่นะ” ภาสกรกัดฟันถามออกมา จากที่จะยั่วโมโหหญิงสาว แต่ตอนนี้เป็นเขาที่กำลังโมโห

“คุณพูดไม่เหมือนคนไปใช้ชีวิตอยู่เมืองนอกมาก่อนเลยนะคะ คุณจะมาถือสาอะไรกับจูบแรกและอีกอย่างคนรักของฉันเขาคงไม่ทิ้งฉันไปเพราะฉันเสียจูบแรกให้คุณหรอก” มธุรสพูดและยิ้มมุมปาก

“คนรักของเธอมันเป็นใครบอกฉันมานะ” ภาสกรทำหน้าน่ากลัวมาก เมื่อได้ยินคำว่าคนรักออกจากมธุรส

“เรื่องอะไรที่ฉันต้องบอกคุณด้วยล่ะมันเป็นเรื่องส่วนตัว คุณเป็นแค่ลูกค้าที่บริษัทฉันรับงานออกแบบมาเท่านั้น ฉันไม่จำเป็นต้องเล่าเรื่องส่วนตัวของตัวเองให้คุณฟังหรอกนะคะ” มธุรสยังคงต่อปากต่อคำไม่ลดละ

“ถ้าคุณมีเรื่องจะคุยแค่นี้ฉันขอตัวก่อนนะคะ” มธุรสพูดและเดินจะเข้าบ้าน แต่แขนเธอก็ถูกภาสกรกระชากอย่างแรงจนทำให้ตัวเธอถลาเข้าไปในอ้อมกอดของเขาทันที

“ฉันจะไม่ยอมให้ใครมาจูบทับรอยของฉันเด็ดขาด” พูดจบภาสกรก็ฉกจูบอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากหนาบดจูบและขบเม้มปากบางอย่างแรงตามอารมณ์ ชายหนุ่มพยายามบังคับให้อีกฝ่ายเผยอปากเปิดทางให้เขาได้มีโอกาสเข้าไปลิ้มรสหวานหวามตรึงใจนั้นอีกครั้ง แต่มธุรสก็ไม่ยินยอมพร้อมใจ สาวน้อยพยายามต่อต้านสุดกำลัง เมื่อไม่อาจแทรกปลายลิ้นเข้าไปควานไล้ดื่มด่ำรสหวานได้ ริมฝีปากหนาจึงเปลี่ยนเป้าหมายลงมาที่ซอกคอขาวเนียนแทน ปลายจมูกโด่งกับริมฝีปากเร่าร้อนซุกไซ้ซอกซอนเก็บเกี่ยวความหอมหวานวนเวียนไปทั่วทั้งซ้ายขวา มือหนาก็คอยจับข้อมือเล็กปัดป้องไม่ให้อีกฝ่ายทุบตี