เชลยหัวใจ

สาวน้อยผู้ที่ถูกชะตากรรมกลั่นแกล้งและรับผิดชอบในสิ่งที่พ่อไม่ได้ก่อ ต้องมาตกอยู่ในกรงทองของจอมมารผู้ที่เห็นเธอเป็นแค่ของแถมขัดดอก
ตัวอย่าง
“ฉันให้เวลาสองวันเอมิกา ถ้าเธอหาเงินมาคืนฉันไม่ได้ ฝ่ายกฎหมายของบริษัทจะดำเนินคดียึดทรัพย์เธอทันที”
“ไม่ได้นะคะ ถ้าคุณยึดบ้านไป ฉันกับพ่อจะไปอยู่ที่ไหน ให้เวลาฉันหน่อยนะคะ” เธอบอกวิงวอน แต่เมธาไม่คิดจะสนใจ
“นั่นเป็นปัญหาของเธอ ไม่ใช่ของฉัน แต่ถ้าเธอมีเงินมาตัดดอกเบี้ยฉันอาจจะคิดดู” เขาบอกขณะรถวิ่งไปบนถนนด้วยความเร็วปกติ
“ฉันต้องกันเงินไว้รักษาพ่อนี่คะ ยังไงฉันจะเร่งหางานทำเพื่อหาเงินส่งดอกให้คุณ” เธอก้มมองมือตัวเองเพื่อเก็บความอ่อนล้าไว้ไม่ให้เขาเห็น
“ฉันมีข้อเสนอถ้าเธอสนใจ”
“ข้อเสนออะไรคะ” เธอจ้องเขาอย่างสนใจ ไม่คิดว่าเขาจะผ่อนผันให้ง่ายๆ แบบนี้ แต่เอมิกามีความหวังได้ไม่นานก็หน้าแดงก่ำเมื่อรู้ข้อเสนอเขา
“อยู่กับฉันสองเดือน ฉันยกหนี้ให้หมด” เขายกไหล่ราวกับข้อเสนอเป็นเรื่องปกติ เอมิกาถึงกับพูดไม่ออกมองเขาอย่างโมโห และอารมณ์ชั่ววูบทำให้เธอตบหน้าเขาเต็มแรง
เพี๊ยะ…
หน้าคมหันไปตามแรงกระแทก กรามแกร่งนูนเป็นสันจนเธอต้องขยับห่างไปชิดประตูอีกฟาก เมธาหันหน้ามามองคนที่กล้าแตะเขาช้าๆ และสบตาหวาดหวั่นเหมือนกวางน้อยกำลังถูกบ่วงนายพราน
“แน่มากที่ตบหน้าฉันเอมิกา” เขาลูบแก้มช้าๆ เพื่อบรรเทาความเจ็บ สายตาคมแข็งกร้าวจนน่ากลัว หญิงสาวขยับถอยไปชนประตูและเบียดตัวจนชิด
“ฉะ…ฉันไม่ได้ตั้งใจ” เธอตอบเสียงตะกุกตะกัก เมธาแสยะยิ้มประกบมือกับต้นแขนเธอแล้วกระชากเข้ามาหา ร่างบางลอยหวือมาปะทะร่างแกร่ง
“ฉันไม่เคยให้โอกาสใครมากขนาดนี้มาก่อนนะเอมิกา ในเมื่อเธอปฏิเสธมันก็รอรับผลกรรมก็แล้วกัน” เขากดเสียง เธอหน้าซีดพยายามแกะมือเขาออก ใบหน้าคมเข้มก้มลงมาใกล้ตามองเธอไม่กะพริบ
“คุณจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ” มือเล็กทั้งผลักทั้งดัน แต่เหมือนจะไม่ได้ผล กำแพงยักษ์ไม่สะดุ้งสะเทือนแถมกอดรัดเธอแน่นเหมือนงูเหลือมรัดเหยื่อ ดวงตาเขาคุกรุ่นไปด้วยเปลวร้อนแห่งเพลิงเสน่หา
“ฉันจะเก็บดอกเบี้ยเงินของฉันนะสิ” เขาพลิกร่างบางไปติดพนักเบาะหลัง เบียดตัวเองกับร่างนุ่ม และฉกวูบลงไปจูบริมฝีปากเธอก่อนที่จะร้องกรี๊ดออกมา เสียงนั้นจึงอึกอักในลำคอ เขาบดเบียดริมฝีปากและขบเม้มดูดกลีบปากนุ่มๆ หวานๆ ของวัยสาวเข้าไปในโพรงปากร้อน
“ฮื่ม…ฮื่ม” เธอครางประท้วงบิดตัวหนีสุดกำลัง หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำ ความรู้สึกหวาดหวั่นตีตื้นขึ้นมาจนเย็นวาบไปทั้งตัว
“ค่าดอกเบี้ยหวานแบบนี้ ฉันอาจจะยกหนี้ให้เร็วกว่ากำหนดถ้าเธอเปลี่ยนใจ” เขาถอนริมฝีปากห่างแตะปลายจมูกกับสันจมูกเธอ มือหนาไล้ปลายคางมนเบาๆ
“คนเลว เงินคุณบีบฉันไม่ได้หรอก”
“หึหึ…” เมธาหัวเราะ “เชื่อได้เลยว่าครบสองวันเธอต้องคลานขึ้นเตียงกับฉัน” เขาบอกเสียงพร่าก่อนจะแนบริมฝีปากกับปากนุ่ม แต่เธอเบือนหน้าหลบ ปากร้อนๆ ของเขาจึงฝังลงบนลำคอระหง และขบขย้ำเนื้อนุ่มๆ เพื่อดับความรุ่มร้อนในกายให้เบาลง ร่างกลมกลึงสะดุ้งและลืมหายใจทั้งๆที่หัวใจยังเต้นอยู่