มอบรัก

มอบรัก สาวอวบระยะสุดท้าย ยิ้มสวย เนื้อนิ่ม จิ้มเล่นได้ แถมยังเฟรนด์ลี่ ขี้เล่น ใครเห็นแล้วมองผ่านไปนี่ถือว่าพลาด!
แต่การเจอกันระหว่างเธอกับ หมอกานต์ ก็ทำให้ความมั่นใจของหญิงสาวสั่นคลอน ออร่าความหล่อเวอร์ของเขาส่องประกายแทงตาจนพร่าเลือน สมองสั่งการให้หัวใจเธอเต้นตึ้กตั้กๆ แต่มอบรักก็ต้องเก็บอาการไว้ เจียมตัวในรูปร่างของตนเอง แล้วตั้งสติรับมือกับผู้ชายอ่อยแรง แน่สิ! ก็เธอน่ะเจ็บมาก็เยอะ จะให้โอนอ่อนผ่อนตามเห็นท่าจะยาก เพราะผู้หญิงตัวกลมๆ อย่างมอบรักไม่ใช่จะจีบกันง่ายๆ นะจะบอกให้!
“เอ๊ะ...คุณจะมาจับมือฉันทำไม” มอบรักมองชายหนุ่มตาขวาง
“บอกมาก่อนสิว่าโกรธอะไร” กานต์ตอบเสียงเรียบ
“ไม่...ฉันไม่ได้โกรธคุณ...และฉันไม่มีอะไรจะพูด” มอบรักหันหน้าหนี ไม่ยอมสบตาเขาต่อ
“ขี้ขลาด”
มอบรักหันกลับมาสบตาคนสบประมาทตัวเองทันที เขากล้าดีอย่างไรมาว่าเธอ ตัวเองไม่ได้เป็นอะไรกับเขาสักหน่อย อีตาหมอบ้านี่ ใครกันที่ชื่นชม
หมอสุขุม สุภาพ ใจดี เสียแต่พูดน้อยไปหน่อย...แต่ที่เธอสัมผัสมันไม่ใช่
“ฉันไม่เข้าใจ ทำไมเราถึงมายืนจับมือกับคนที่ไม่ได้เป็นอะไรกันแบบนี้ได้ยังไง คุณหมอคิดเหมือนฉันไหมคะ”
กานต์ยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนเป็นสีหน้าราบเรียบเหมือนเคย
“เคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าให้แทนตัวเองว่ามอบ ฉันไม่น่ารักเลย” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงอ่อน
มอบรักมองหน้าเขาอย่างเหลือเชื่อ นี่เขาฟังภาษาไทยไม่ออกเหรอ หมอเขาสอนกันภาษาต่างดาวกันหรือไง
“นี่คุณหมอคะ ฉันบอกให้ปล่อย”
“จนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง”
นั่นไง มีลูกมีหลานสงสัยจะไม่ให้เรียนหมอแน่นอน
“คุยอะไร ไม่คุย ไม่มีเรื่องคุย” มอบรักบอกชายหนุ่มอย่างอดทน
“งอนผมเรื่องอะไร”
“ใครงอน...ไม่งอน” มอบรักสั่นหน้ารัวเพื่อยืนยัน
“แล้วทำไมไม่พูดกันดีๆ”
“ดีแล้ว ดีกว่านี้ก็ไม่จริงใจแล้ว สะตอไม่เก่ง”
“ทำไมเราไม่คุยกันดีๆ”
“เรา...เขาใช้กับคนไม่คุ้นเคยกันด้วยเหรอคะหมอ” มอบรักถามเขาคืนบ้าง
“เราคุ้นเคยกัน...มอบรัก” กานต์ตอบช้าๆ อย่างชัดๆ