แดน นรชน มือปราบสิบทิศ ตอน กวาดล้างขยะสังคม เล่ม ๒

พันตำรวจตรีแดน นรชน ได้รับมอบหมายจาก พลตำรวจโทสงคราม ยามอุทิศ อดีตมือปราบสิบแผ่นดิน ให้เป็นหัวหน้าหน่วยปราบสิบหกแก๊งอิทธิพล เขากับลูกน้องในทีมงาน จึงลุยจับดะ-ฉะแหลก ไม่เว้นหน้าอินทร์หน้าพรหม หากกระทำผิดแล้วละก็...แดน นรชน กัดไม่ปล่อยอย่างแน่นอน เขาตะลุยปราบไปทั้งสิบทิศ สมกับเป็นลูกน้องก้นกุฏิของ สงคราม ยามอุทิศ มือปราบสิบแผ่นดิน ที่คนชั่วได้ยินชื่อแล้วต้องครั่นคร้าม
แดน นรชน จะต้องพบเจอเล่ห์เหลี่ยมต่างๆ นานา ของผู้ที่จ้องกระทำความผิดอย่างไร
แดน นรชน จะปราบอะไรบ้าง และเขาจะทำได้สำเร็จตามที่ได้รับมอบหมายหรือไม่
แดน นรชน มีวิธีการใด ในการปราบปรามเหล่าร้ายที่บ่อนทำลายประเทศชาติติดตาม และเป็นกำลังใจให้กับ แดน นรชน ผู้มีฉายาว่า มือปราบสิบทิศ โดยมีสโลแกนว่า...
“หลับเถิดประชา ข้าจะคุ้มภัย”
ตัวอย่างบางตอน
พ.ต.ต.แดน นรชนนั่งมาในรถตู้ พร้อมด้วย จ.ส.ต.นภาและลูกทีมอีกสี่นาย โดยมุ่งหน้าไปยังค่าย ตชด.พญาลิ้นก่าน ห่างไปราวๆแปดกิโลเมตร เพื่อขึ้น ฮ.ซดกับปืน ค.หนักของทหารพม่าที่ติดตั้งบนรถบรรทุกสิบล้อข้ามชายแดนเข้ามาในเขตไทยแล้ว
แดนรอรายงานจากเค้าแมว ซึ่งกำลังควบมอเตอร์ไซค์ปิดไฟตามรถสิบล้อของทหารพม่ามา
เรื่อยๆ อย่างใจจดใจจ่อ โดยที่ยังไม่รู้ว่ามันจะตั้งป้อมอยู่ ณ ที่ใด
และแล้วค้างคาวก็เรียกขานเบาๆ…”จากค้างคาว…รถบรรทุก ค.เลี้ยวซ้ายเข้าถนนลูกรังตรงกิโลเมตรที่ห้า ลึกเข้าไปราวๆสองร้อยเมตร มันจอดรถดับเครื่องแล้วครับหัวหน้า”
“จุดนั้นห่างจากฐานของภุชงค์เท่าไหร่”
“ราวๆสามกิโลเมตรครับ”
“อืมม…ค.ร้อยหกระยะยิงห้ากิโลกว่าๆ แต่ถ้ามันเลือกตรงนั้นเป็นจุดยิง ซึ่งก็หวัง
ผลได้ แสดงว่าเป้าหมายของมันคือฐานของภุชงค์แน่แล้ว ให้ค้างคาวซ่อนมอเตอร์ไซค์ให้ดี เกาะติดใกล้ชิด แล้วรายงานตลอดเวลา”
“ครับหัวหน้า”
“ภุชงค์…”
“จากภุชงค์ครับหัวหน้า” เสียงตอบทันที
“เป็นที่แน่ชัดแล้วนะว่าไอ้หม่องจากค่ายละแหม่ง มันส่ง ค.หนักเข้ามาทวงแค้นให้ ผบ.ค่ายของมัน เตรียมรับมือยังไง”
“ผมสั่งให้พลขับประจำรถตู้ของเราทั้งสามคันเตรียมให้พร้อมในรถ ถ้ากระสุน ค.เริ่มมาให้พุ่งรถออกไปทุกทิศทาง”
“ดี แต่ตอนนี้อย่ากระโตกกระตากใดๆทั้งสิ้น ให้สั่งชุดลาดตระเวนคอยจับ ผตน.ของมันเป็นๆให้ได้แล้วรีดข่าว มันจะต้องอยู่ใกล้ๆฐานของคุณนั่นแหละ”
“ครับหัวหน้า”
ผตน.คือ…ผู้ตรวจการณ์หน้า ซึ่งแอบมาซุ่มซ่อนใกล้เป้าหมายเพื่อรายงานผลการยิงปืนใหญ่ หรือปืน ค.หนักให้ฝ่ายยิงทราบ
“จากค้างคาว…เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ผู้ต้องหาแหกห้องขังหนี” เสียงละล่ำละลักดังขึ้นซึ่งค้างคาวนั้นเกาะติดอยู่ที่โรงพักแม่สอย
“ใครบ้างหาข่าวเร็ว”
แดนสั่งการ
“ชไมพรกับผู้คุมสองคนที่เป็นลูกน้อง สิบเวรถูกยาสลบ เหตุเกิดเมื่อชั่วโมงที่แล้วป่านนี้คงหนีเข้ากลีบเมฆไปแล้วครับ”
“หนีด้วยวิธีใด”
“สิบเวรเปิดเอาผ้าอนามัยให้ ชไมพรตีเข่าจนสิบเวรจุกล้มลง แล้วใช้สเปรย์ยาสลบฉีดเข้าหน้า”
“ผู้ต้องหาเอาสเปรย์มาจากไหน” แดนซักกลับไป
“พวกโรงพักสงสัยอยู่ในกล่องผ้าอนามัย ซึ่งปลัดสุรพลกับนายเสรีมาเยี่ยมผู้ต้องหาทั้งสามก่อนหน้านั้น โดยปลัดสุรพลบอกสิบเวรว่าชไมพรมีรอบเดือน ขอให้สิบเวรเปิดประตูห้องขังนำผ้าอนามัยให้ จากนั้นสิบเวรก็โดนอัดจนร่วง และหมดสติไป”
“ให้ค้างคาวเกาะติดเหตุการณ์ต่อไป”
“ครับหัวหน้า”
พลันนั้น..พลขับรีบแตะเบรก พร้อมกับร้องเสียงหลง…”หัวหน้า มีผีโบกรถเราข้างหน้าโน่น”
สิ่งที่แดนและลูกทีมเห็นจากแสงไฟข้างหน้าคือ ร่างๆหนึ่งเนื้อตัวแดงฉานด้วยเลือด ยืนโบกรถด้วยอาการโงนเงนๆ
“ชนเลย ชัยอนันต์” จ่านภาสั่งการต่อพลขับ
“อย่า! จอดรถเร็ว” แดนกลับห้ามเสียงหลง
ส.ต.ท.ชัยอนันต์พลขับเหยียบเบรกตัวโก่ง จนรถหยุดห่างร่างที่ทุกคนเข้าใจว่าเป็นผีเพียงห้า-หกเมตรเท่านั้น แดนเปิดประตูรถ แล้วกระโจนลงไปเป็นคนแรก ลูกทีมอีกสี่คนตามติด
“หัวหน้าระวัง!” ลูกทีมร้องเตือน
ทว่า…แดนขยับเข้าเกือบชิด แต่ยังมองไม่ออกว่าเป็นใครแม้ไฟหน้ารถจะส่องสว่างจ้า เพราะร่างนั้นหน้าตาเนื้อตัวโชกเลือด แล้วทรุดลงกองกับพื้น ร้องโอดโอย…
“โอย…ช่วยผมด้วยผมถูกยิง”
“คุณเป็นใคร” แดนถามโดยอัตโนมัติ
“ผมชื่อสุรพลครับ”
“ฮ้า!…ปลัดสุรพล”
พ.ต.ต.แดน และ จ.ส.ต.นภาโพล่งเสียงดังออกมาพร้อมๆกัน
“สารวัตรแดน ช่วยผมด้วย”
“ใครยิงคุณ”
“ไอ้เสรี”
“ยิงทำไม ก็ไหนช่วยผู้ต้องหาแหกห้องขังมาด้วยกันไม่ใช่เรอะ” จ่านภาโพล่งถามออกมา
“มันฆ่าปิดปากตัดตอนผม”
“ผู้ต้องหาอยู่ไหน” แดนถาม
“มัน มันฆ่าทิ้งข้างถนนทางโน้น”
“แล้วเสรีล่ะ”
“มันไปแล้ว”
“ไปไหน”
“มัน มันจะไปกด กดระเบิด สารวัตรแดน ระ...ระวัง”
“กดระเบิดอะไร อ้าวหมดสติไปแล้ว เร็ว…สวมถุงมือเสียก่อนแล้วหามขึ้นรถนำส่งโรง
พยาบาล” แดนสั่งการ
ลูกทีมทั้งสี่จัดการตามคำสั่งในทันที
“จากภุชงค์…”
“ว่ามาเร็ว” แดนสั่งการ
“หัวหน้า วัยรุ่นขี่มอเตอร์เข้ามาที่หน้าฐานทั้งหมดแปดคัน มาถึงพวกมันด่าพ่อล่อแม่พวกเราครับ”
เสียงด่าดังเข้าวิทยุของแดน และลูกทีมทุกคน ซึ่งเครื่องรับส่งในรถตู้สิบล้อถ่ายทอดเสียงไปเข้าเครื่องรับวิทยุที่เสียบอยู่หูซ้ายหน่วยปราบทุกนาย
ไอ้ห่ายัด! ไอ้หมาต่างถิ่น! ทำงานเอาหน้า ออกไปจากอำเภอกู!
ไอ้ยัดกะแม่! ไอ้ชิงหมาเกิด! ไอ้คนระยำ! ไอ้พวกบ้าอำนาจ!
“หัวหน้า พวกมันมาแปลกๆต้องมีอะไรสักอย่าง เอายังไงดีครับ” ภุชงค์ละล่ำละลักถามมาทางวิทยุ
ก่อนที่แดน นรชนจะตัดสินใจสั่งการลงไป เขาเหลียวไปทางปลัดสุรพล คำพูดที่หลุดออกจากปากปลัดอิทธิพลกระท่อนกระแท่น ยังคุกรุ่นน่าคิดอยู่ในสมองอยู่…
มัน มันจะไปกดระเบิด สารวัตรแดน ระ ระวัง!!!
“ภุชงค์ยิงแก๊สน้ำตาไล่พวกมันไป แล้วรายงานผลด่วนเลย”
“ยิงแก๊สน้ำตา” ภุชงค์สั่งการต่อลูกทีมในฐาน
ฟั้ด
“โอ้ยแสบตา หนีเร็วโว้ย”
เสียงวัยรุ่นร้องลั่น ได้ยินเข้าวิทยุของทุกคนชัดเจน
บรื้นๆๆๆ…บรื้นๆๆๆ
เสียงเบิ้ลเครื่องยนต์ดังลั่น แล้วจางหายไป
“หัวหน้า มันซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ควบหนีกันไปหมดแล้ว ทิ้งมอเตอร์ไซด์ตั้งแสตนด์เอียงอยู่หน้าฐานสี่คัน” ภุชงค์รายงานเสียงรัวลั่น
แดน นรชนตัดสินใจสั่งการทางวิทยุทันทีในวินาทีนั้น…”ภุชงค์กับทุกคนอย่าเข้าใกล้มอเตอร์ไซค์เป็นอันขาด หนีออกจากฐานเดี๋ยวนี้ไปให้ไกลๆ รถตู้ของจริงสามคันขับออกไปให้เร็ว
ที่สุดไกลที่สุด”
“พญาอินทรี…จากบ่างอูร่า”
“เข้ามาได้”
“บ่างอูร่าพบรถตู้สีขาวคันหนึ่งจอดข้างทางตรงหน้าวัดโพธิ์งาม ห่างจากฐานภุชงค์ราวๆสองร้อยเมตร”
“บ่างอูร่าเกาะติดซิ คนในรถเป็นใคร แล้วรายงานด่วน”
“ทราบปฏิบัติ”
“พญาอินทรีจากเค้าแมว พลยิง ค.หนักของทหารพม่าเริ่มจะยิงแล้ว พญาอินทรีขึ้นบิน หรือยัง”
“ยัง กำลังพบปลัดสุรพลถูกยิงอยู่ข้างทางก่อนถึงค่าย ตชด.พญาลิ้นก่านราวๆสองกิโลเมตร เขายังไม่ตาย สอบถามได้ความว่าถูกนายเสรีฆ่าตัดตอน ผมกำลังจะพาส่งโรงพยาบาล แล้วจะเลยไปขึ้น ฮ. ให้ทุกคนถือปฏิบัติตามคำสั่งของผมโดยเคร่งครัด”
รถตู้สีขาวติดฟิล์มกรองแสงสีดำทึบจอดอยู่ตรงกันข้ามกับวัดโพธิ์งาม คนที่อยู่ในรถมีเพียงสองคนเท่านั้นคือ…คนขับชื่ออ๊อด และคนที่นั่งคู่มากับคนขับคือนายเสรี มือขวาของผู้ว่าเจริญพงษ์
ทั้งคู่เพ่งมองไปยังรถตู้ทั้งห้าคันที่จอดเรียงเป็นตับอยู่ที่บริเวณที่ดินว่างเปล่า ตรงกันข้ามการไฟฟ้าแม่สอย ซึ่งเห็นความเป็นไปชัดเจนเนื่องจากแสงไฟจากการไฟฟ้าสว่างไปไกล
ขณะนั้นมอเตอร์ไซค์แปดคันวิ่งตามกันมา แล้วเลี้ยวเข้าไปจอดหน้ารถตู้ทั้งห้าคัน ห่างเพียงเจ็ดแปดเมตรเท่านั้น และเข้าไปใกล้กว่านั้นไม่ได้อีกแล้ว เนื่องจากมีลวดหนามหีบเพลงวางขวางหน้าอยู่
จากนั้น…วัยรุ่นทั้งแปดคนก็ตะโกนด่าทออย่างหยาบคายเข้าไปที่รถตู้ฐานที่พักของหน่วยปราบแดน นรชน ซึ่งภุชงค์ นาคราช และลูกทีมจำนวนไม่กี่คนออกมาจากรถ เล็งปืนเข้าใส่วัยรุ่นกลุ่มนั้น
“เจ้านาย พวกไอ้แดนจะยิงวัยรุ่นพวกนั้นแล้ว”
“มันไม่กล้ายิงหรอกเชื่อข้าสิ”
ฟั้ด
“มันยิงแก๊สน้ำตาไล่” อ๊อดรีบบอกอีก
“ทุกอย่างเป็นไปตามแผนแล้ว รอให้เด็กพวกนั้นเผ่นหนีก่อนเหอะ แล้วรอให้พวกมันออกมารุมล้อมที่มอเตอร์ไซค์เยอะๆ กูจะกดรีโมตให้พวกมึงเละไปทั้งค่ายเลย”เสรีคำรามเหี้ยม นัยน์ตาเป็นประกายจ้า สองมือถือรีโมตอยู่
“เจ้านาย…แก๊สน้ำตาจางแล้ว เดี๋ยวแมลงเม่าบินเข้ากองไฟแน่ เอ๊ะ เจ้านายดูนั่น…พวกมันเผ่นหนีกันออกไปทุกทิศทุกทางแล้ว รถตู้สามคันวิ่งออกไปแล้ว เกิดอะไรขึ้นเนี่ย” อ๊อดคนขับเสียงรัวเร็ว
“หา!พวกมึงรู้ตัวงั้นเรอะ จะหนีไปไหนพ้น” เสรีกดรีโมตทันที
เสี้ยววินาทีนั้น…
เปรี้ยง…เปรี้ยง
เสียงปืนดังขึ้นเสียก่อน
“โอ๊ย” นายเสรีร้องลั่น มือที่กดรีโมตเคลื่อนจากปุ่ม เพราะถูกยิงมาจากนอกรถ โดนที่ไหล่ซ้ายทั้งสองนัด แม้จะเสียจังหวะเขาก็กดอีกจนได้
บึมมมม…บึมมมม
บึมมมม…บึมมมม

แฟนพันธุ์แท้ของ “สิงขร” ต้องไม่พลาดผลงานเรื่องเยี่ยม ที่ได้บรรจงสรรค์สร้างนิยายน้ำดี ซึ่งเกิดขึ้นจริงบนโลกใบนี้ รับรองว่า...สนุกครบทุกรส จนคุณวางไม่ลงอย่างแน่นอนใน “แดน นรชน ตอนกวาดล้างขยะสังคม” ซึ่งเป็นอีกภาคหนึ่งของมือปราบสิบแผ่นดิน ที่โด่งดังและเป็นที่ชื่นชอบของท่านผู้อ่านมาแล้วครับ