คนที่ใช่ ไม่ใช่หมอ

รถยารีสสีแดงแปร๊ด หักหลบรถที่พุ่งตรงมาหลายคัน เกิดเสียงเบรคเอี๊ยดอ๊าด เสียงแตรบีบสนั่นหวั่นไหวทั้งสี่แยก ท่านั่งเกาะพวงมาลัยตะลึงพรึงเพริด รีบลนลานออกรถเร็วจี๋ ก่อนตำรวจตรงป้อมจะส่ายอาดๆมาถึง
โอย! พ่อแก้วแม่แก้ว เกือบตายก่อนมะเร็งซะแล้ว เฮ้อ .ดีนะ ที่เหยียบเบรคทัน แต่ดีกว่านั้น ที่รถทางตรงสองสามคันนั่น เหยียบเบรคเร็วกว่า ไม่งั้น เละแน่ๆ
นี่แค่ได้ยินว่า. เป็นมะเร็ง ยังไม่รู้ว่าเป็นขนาดไหนด้วยซ้ำ เรายังอาการหนักซะขนาดนี้ ถ้าถึงกับต้องตัด หรือต้องตาย..โอย ไม่อยากจะเชื่อ
จะว่าเราอาการหนักไม่ได้หรอก เรารู้สึกแย่ตั้งแต่ตอนไปทำแมมโมแกรมนั่นแล้ว ไอ้เครื่องบ้านั่น มันบีบนมเรา หยั่งกะคีมเหล็กบีบอัด จนมันน่าจะเหลวเป๋วไปแล้ว แถมยังต้องไปนอนให้เอาเจลเย็นๆมาถู ตอนไปนอนทำอัลตร้าซาวด์อีกด้วย
ใครไม่เป็นเรา ไม่รู้หรอก นี่ถ้าตำรวจตะกี้มาจับ เราจะถามไปเลยว่า เคยเป็นมะเร็งมั้ย