มนตราหัวใจ

“อย่ามายุ่งกับเมียผม” ธราธิปตะคอกใส่อติรุจ ลากปาลิดาเข้าบ้าน หญิงสาวเหลียวมามองอติรุจอย่างเป็นห่วง ทำให้ธราธิปหงุดหงิดเข้าไปอีก รวบตัวของปาลิดาขึ้นบ่าแบกขึ้นไปข้างบน

ธราธิปเดินมาที่ห้องนอนแล้วโยนปาลิดาลงไปบนเตียง หญิงสาวถอยกรูดด้วยความตกใจ เมื่อเห็นหน้าและแววตาของธราธิปที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

“ทำไมทีกับผัว ทำเป็นหวงเนื้อหวงตัว ออกไปกับผู้ชายอื่นมาได้ทั้งวันไม่เห็นจะมีปัญหา” ธราธิปตะคอกเสียงดัง

“พี่ธิปทำไมพูดกับดาแบบนี้ พี่รุจเป็นพี่ชายของดานะคะ” ปาลิดาพยายามอธิบายอย่างใจเย็น

“พี่ชายงั้นเหรอ ดาเห็นพี่โง่มากนักเหรอไง ดูตาเวลาที่มันมองดาสิ อย่าบอกนะว่านั่นเป็นตาที่พี่ชายมองน้องสาว ถ้าเป็นแบบนั้นป่านนี้คงมีลูกเต็มบ้านแล้ว” ธราธิปเอ่ยออกมาอย่างฉุนเฉียว

ปาลิดากัดฟันหันหน้าไปทางอื่น ไม่อยากพูดกับเขา ในใจของเธอคิดว่า แล้วทีเขาล่ะบ้านช่องไม่กลับ ไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น เธอยังไม่เคยว่าเขาเลย แล้วการที่เธอจะมีเพื่อนไว้คุยมันจะผิดอะไรกัน

“พี่พูดด้วยทำไมไม่มองหน้า” ธราธิปแหวเสียงดังเมื่อเห็นอาการเมินหน้าหนีของปาลิดา ก็ยิ่งทำให้หงุดหงิดเข้าไปใหญ่ เข้าใจว่าปาลิดาไม่ต้องการฟัง และไม่ใส่ใจในคำพูดของเขาแม้แต่น้อย

“ถ้าพี่อารมณ์ไม่ดีก็อย่าเพิ่งคุยกันเลยค่ะ ไว้คุยกันตอนพี่อารมณ์เย็นแล้วดีกว่า ดาจะไปนอนที่อื่น” ปาลิดาเอ่ยขึ้นเรียบๆ ขยับตัวลุกขึ้นจากเตียง

แต่ทันใดนั้นร่างสูงใหญ่ของธราธิปก็ถาโถมเข้าไปหาร่างเล็กของปาลิดา กดทับหญิงสาวลงไปบนเตียง

“พี่ธิปปล่อยนะ” ปาลิดากรีดร้องด้วยความตกใจ เมื่อริมฝีปากอุ่นๆ ของชายหนุ่มรุกรานไปทั่วอย่างไม่ยั้ง ธราธิประดมจูบไปที่ซอกคอ แก้ม ใบหน้า บดขยี้กลีบปากอิ่มจนเหมือนกับจะให้แหลกคามือ

ปาลิดาขยับตัวหนี ทุบรัวไปที่ตัวของธราธิป พร้อมทั้งพยายามผลักชายหนุ่มให้ออกไปจากตัว เพื่อให้เขาปล่อยเธอให้เป็นอิสระ ธราธิปคว้าข้อมือทั้งสองข้างของปาลิดาไว้แน่น เปิดลิ้นชักควานหาผ้าเช็ดหน้า แล้วผูกข้อมือของหญิงสาวไว้ที่เตียง

“พี่ธิปหยุดเดี๋ยวนี้” ปาลิดาร้องห้าม ก่อนที่จะได้ยินเสียงเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ถูกฉีกขาดเป็นชิ้นๆ