ทัณฑ์รักที่ไม่ได้ก่อ

“รับเช็คใบนี้ไปแล้วเลิกกับมันซะ”
ราเชนทร์ยื่นเช็คมูลค่าหนึ่งแสนบาทให้กับนริศรา ถึงเธอจะไม่มีเงินมากพอแต่เงินก็ไม่สามารถซื้อเธอได้และเขาก็
ไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับเธอ เขาจะดูถูกเธอมากเกินไปแล้ว
“คุณเป็นใครถึงได้มาสั่งฉัน ฉันไม่ทำตามคุณหรอก”
นริศราพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือแววตาที่เธอเจอเขาในตอน
แรกมันช่างดูอบอุ่นซึ่งแตกต่างกับตอนนี้โดยสิ้นเชิงเขามองเธอด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม
“ทำไม หรือว่าเงินที่ฉันให้มันน้อยไป ต้องการเท่าไหร่” ราเชนทร์บีบข้อมือของนริศราจนเกิดรอยแดง เขาไม่คิด
แม้แต่น้อยว่าเขากำลังทำร้ายผู้หญิง ความแค้นที่เขามีทำให้เขามองข้ามสิ่งนั้นไป
“ฉันไม่ต้องการเงินของคุณ” น้ำตาที่เธอคิดว่าจะสะกดกลั้นไว้ได้มันไหลออกมาตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้นี้หรือผู้ชายที่เธอ
หลงรักตั้งแต่แรกเห็นเขาไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลยสักนิด
“ไม่ต้องการงั้นหรอ อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลย” มือหนาของชายหนุ่มจับต้นแขนของเธอแล้วบีบมันไว้แน่นแรงบีบ
ทำให้นริศราเจ็บอย่างมากแต่ก็ไม่เท่ากับหัวใจของเธอที่เจ็บปวดมากกว่า
“โอ๊ย! ปล่อยฉันน่ะฉันเจ็บ” เขาบีบแขนเธอแน่นขึ้น
“ตกลงจะเอาหรือไม่เอา”
“ไม่” นริศราพูดขึ้นมาอย่างเด็ดเดี่ยวถึงแม้น้ำตาจะไหลลงมาเต็มสองแก้มก็ตาม
“อย่ามาบีบน้ำตาแถวนี้ เธอกำลังทำให้ฉันโกรธรู้ตัวมั้ย”เขากัดกรามแน่นเพื่อระงับความโกรธ
“ฉันจะไม่มีวันรับเงินของคุณแล้วทำตามที่คุณต้องการหรอก” จะให้เธอทำแบบนั้นได้ยังไงในเมื่อเธอกับกรภพ
ไม่ได้เป็นแฟนกัน
“ดี งั้นเราจะได้เห็นดีกัน”ดวงตาคมเต็มไปด้วยความแค้น เขาจองหน้าเธออย่างจะกลืนกิน ไม่ทันที่นริศราจะได้ตั้งตัว ราเชนทร์ก็ใช้แขนทั้งสองข้างโอบรัดเธอไว้ ปากหนารีบประกบปากเรียวทันทีเขาบดขยี้มันอย่างรุนแรง นริศราพยายามใช้มือดันอกแกร่งของเขาออกแต่ก็ไม่ได้ผล.......

บางทีการยึดติดกับความแค้นมากเกินไปจนลืมไปว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่เป็นสิ่งที่ผิด ความแค้นโดยไม่มีเหตุผลอาจจะทำร้ายคนที่ไม่ได้ทำอะไรผิด การที่จะสูญเสียมากหรือน้อยเพียงใดก็ขึ้นอยู่กับว่าสติเรากลับมาเมื่อไหร่อย่าให้ความแค้นมาลงทัณฑ์รักกับคนที่ไม่ได้ก่อ