วิมานในฝัน

ฟังแล้ว ความสงสัยแปลกๆ เป็นอันหมดสิ้นไป พรี๊นซ์ ตัวจริง ไม่ใช่คำแซวเล่นของแหม่มโรสกับนายโย่ง ต๊าย เจ้านายเราเป็นถึงเจ้าชายเชียวหรือ
“แล้ว ท่านประจำอยู่ที่นี่ หรือนานๆมาทีคะ ?”
“อยู่ที่นี่ จุ๊ มีลุกค้ามาแล้ว..”
เรื่องที่กำลังสนใจ ถูกละไว้ เมื่อเห็นหญิงจีนวัยกลางคน เข็นรถมีสินค้าเป็นเก้าอี้กลม ตัวสูง วางอยู่ในรถ พอมาถึง หล่อนก็ยื่นใบเสร็จ พร้อมจารไนความผิดปกติของเก้าอี้หมุนได้ตัวนี้
คนึงนิจลองหมุนเก้าอี้ มันหมุนไม่ได้จริงๆ กำลังพิมพ์รหัสสินค้าใส่เครื่องคอมฯ คุณวนิดาก็มากระซิบเบาๆ
“โน่นไง พริ๊นซ์ ที่กำลังเดินออกไปน่ะ “
มีชายแต่งตัวด้วยเสื้อแจ๊คเก็ตสี่คน เดินตามชายร่างสูง ที่เธอทันเห็นแค่ด้านหลัง ชายคนนั้นแต่งตัวด้วยเสื้อเชิร์ต ผูกไท สวมกางเกงสแล็คสีเข้ม คนติดตามอยู่ข้างหน้าสองคน ข้างหลังสองคน ..พอแลไปอีกที ก็เห็นยามกำลังเปิดประตูรถเบนซ์สีดำคันใหญ่ จอดเทียบหน้าประตูกระจก แล้วชายคนที่พี่วนิดาบอกว่าเป็นพรินซ์ ก็ก้าวเข้าไปในรถ มีชายสี่คน เข้าไปนั่งด้วย แล้วรถก็แล่นจากไป
เจ้านายเรา เหมือนหนังฮอลลีวูดเลย เป็นเจ้าชายจากแคว้นที่สวยงามเหมือนเมืองในฝัน โอ้ย อยากเห็นหน้าชัดๆจัง