บัลลังก์เสน่หา

กาลก่อนข้าเศร้า...เคยเฝ้าถามลม
ด้วยคู่ชิดชม... ข้าอยู่หนไหน
เมฆขาวลอยเคลื่อน... วารีเลื่อนไหลไกล
ข้าเหงาข้าไห้... ร้างไร้ใครรักข้า... สักคน
ข้าถามจันทรา... อาทิตย์ ณ ขอบฟ้า
มวลหมู่ปักษา... สกุณาทุกแห่งหน
ราตรีลับคล้อย... คืนผันวันผ่านพ้น
วนภูดลเอ๋ย... ฤาคนรักข้า...ไม่มี
ครั้นทิวะกระหวัด... สานใยสิเนห์ผูกพา
พันร้อยหนึ่งครึ่งชีวา... ใจข้าสุขล้นเหลือที่
สายรักดั่งดินจรดฟ้า... ค่าลึกบึ้งมหานที
ตราบโลกสิ้นนานปี... ข้านี้...ไม่ขอปล่อยมือ