ลิขิตรักปลายตะวัน

เพียงแรกพบสบตาเธอ หัวใจของเจ้าชายหนุ่มก็เต้นระรัวด้วยจังหวะ ตุ้งแช่...ตุ้งแช่...

“เจ้าชายแดเนียล” แห่งดินแดนอัศวินน้ำแข็ง รัชทายาทหนุ่มเพลย์บอย นอนกับหญิงสาวไฮโซไม่ซ้ำหน้าในแต่ละคืน จำพระทัยต้องออกติดตามหาพระคู่หมั้นที่หายตัวไปตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ มาไกลถึงประเทศไทย และที่นี่เอง... พระองค์ได้พบกับ “ปลายตะวัน” หัวหน้าคณะสิงโตสาวแกร่ง ที่ดูเผินๆ ไม่มีอะไรเทียบคู่นอนชั่วคืนของพระองค์ได้เลย แต่กลับมีสิ่งพิเศษบางอย่าง ซุกซ่อนอยู่อย่างลึกล้ำ รอให้พระองค์ก้าวเข้าไปค้นหา...

“ขอนอนด้วยได้ไหม?” เจ้าชายหนุ่มตรัสขณะมาส่งปลายตะวันถึงหน้าประตูห้องนอน ก่อนจะถือวิสาสะเสด็จเข้าไปล้มวรองค์ลงบรรทมราวกับเป็นเจ้าของเตียงเสียเอง
“ไม่ได้ นี่มันห้องฉันนะ” ปลายตะวันแหวเสียงสูง พร้อมกับปราดเข้ามาออกแรงกลิ้งร่างของคนตัวโตกว่าลงจากเตียง ทว่าหล่อนกลับเสียหลักล้มลงทาบวรกายแกร่งเสียเอง ร่างสูงเพรียวจึงพาดอยู่เหนือวรกายแกร่งไปโดยปริยาย ก้อนเนื้อหยุ่นนุ่มบดเบียด กับแผ่นพระอุระแกร่ง พาให้หญิงสาวแก้มร้อน กำลังจะผละจากเจ้าชายหนุ่ม แต่กลับถูกตรึงเอาไว้ด้วยอ้อมพระกรอันแสนอบอุ่น
“ปล่อยนะ คนบ้า!” หล่อนแหวทั้งที่หน้าแดงราวกับลูกตำลึงสุก พร้อมกับประตูบานนั้นก็ช่างเป็นใจ ปิดลงและล็อคอัตโนมัติให้เสียด้วย
“ขอผมกอดหน่อยเถอะนะ ไม่ได้กอดหลายวันแล้ว คิดถึง” เจ้าชายหนุ่มออดอ้อน พลางกระชับร่างเพรียวในอ้อมพระกรเอาไว้ พร้อมกับขยับวรกายให้เจ้าของร่างลงนอนตะแคงเคียงข้างกัน
“Je veux te prendre dans mes bras comme ça pour toujores. ผมอยากกอดคุณไว้อย่างนี้ตลอดไปจัง” เจ้าชายหนุ่มตรัสด้วยภาษาฝรั่งเศส ตามด้วยภาษาไทยสุรเสียงทุ้มนุ่มอยู่ริมหู ทำเอาคนถูกกอดหน้าแดงแล้วแดงอีก หัวใจดวงน้อยเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมาเต้นเร่าอยู่นอกอก