ราตรีเจ้าเอย

คุณพลอย... ถูกไอ้โจรห้าร้อยลักพาตัวเข้าป่า
เพราะเหตุใดเธอจึงรู้สึกอบอุ่นใจยามชิดใกล้
ทั้งที่เขาร้ายกับเธอนัก


ไอ้ไม้... แค้นนัก เขาลงความแค้นทั้งหมดไปที่เธอ
ทว่าที่จูบกอดร้อนเร่าทำสารพัดนั้น
ให้สงสัยว่าเป็นไปเพราะ ความรัก ฤา ความแค้น

ราตรีเจ้าเอย...
เจ้าดอกไม้ดอกน้อยกระร่อยกระหริบ
หอมไกลลิบเพียงคืนค่ำชั่วความฝัน
พอดาวคล้อยคืนเวลาให้ตะวัน
กลิ่นเจ้านั้นก็จางไปให้คะนึง