ลิขิตเหนือภพ : สัตตบรรณหลงฟ้า (ภาคต้น)

สัตตบรรณ ใช้ชีวิตอย่างปกติสุข จนกระทั่งจิตวิญญาณของเขาถูกดึงไปสู่อีกภพภูมิ

ณ โลกที่เขาไม่รู้จัก ทุกสิ่งทุกอย่างช่างแปลกประหลาดไปเสียหมด ทั้งบ้านเมือง ผู้คน โดยเฉพาะ 'เทียนหลง' องค์ชายหนุ่มผู้มีประกายดวงตาที่ทั้งแข็งกร้าว และทุกข์ตรมในคราเดียวกัน

เพราะเหตุใดเขาถึงได้มีประกายตาเช่นนี้?



เทียนหลง เจ้าของชื่อที่เปรียบความหมายได้ดังเจ้ามังกรแห่งท้องฟ้า เป็นผู้ทำลายดอกไม้งามแห่งธาราด้วยกรงเล็บให้สิ้นชีวัน หากเป็นผู้โหยหาให้ดอกไม้แสนงามดอกนั้นนั้นหวนชีพกลับคืนมาเช่นกัน

เมื่อสูญเสีย จึงได้รู้ ว่าดวงใจของเจ้ามังกรผู้แกร่งกล้า แท้จริงได้จมอยู่ใต้ท้องน้ำ แทนที่จะโบยบินบนผืนนภาอันเกรียงไกร

บทเพลงแห่งดอกไม้งามแห่งธารา
และมังกรแห่งท้องนภา
บรรเลงขึ้นเหนือชาติภพ
ไม่ว่าสวรรค์หรือนรก ก็มิอาจลิขิตได้