นัยน์รอยใจ

พระวรกายแข็งแกร่งค่อยๆ ทรุดลงประดุจผาหินสูงตระหง่านที่กำลังพังทลาย เมื่อกริชแหลมคมเล่มนั้นถูกปักแทรกเฉือนขั้วพระหทัย ฟาโรห์คาเฟรคำรามลอดไรฟันพร้อมลมหายใจสุดท้าย ดวงพระเนตรสีดำมืดมิดจับจ้องไปที่มือสังหารเบื้องหน้าแน่นิ่ง
บาดแผลเหวอะหวะจากคมดาบศัตรูยังไม่เจ็บปวดล้ำลึกเท่าหนึ่งปลายมีดจากคนผู้นี้

อิสมิเร เจ้านักบวชทรยศ!

ความคั่งแค้นแผดเผาวิญญาณให้รุ่มร้อนดั่งตกขุมนรกมาหลายพันปี ทว่าทุกครั้งที่หลงเวียนวนอยู่ในห้วงวัฏสงสาร กลับไม่มีคราใดที่ดวงหทัยจักลืมเลือนโลหิตแดงฉานที่ไหลรินท่วมพระอุระและ...
ดวงตาแสนเศร้าที่มิเคยมองไปยังผู้ใด...
นอกจากพระองค์