วิมานพราย

เมื่อทิ้งระยะไกลจากบ้านออกมามากขึ้น ความกลัวก็เริ่มมีอำนาจเหนือความกล้าและความอยากรู้
แสงไฟจากชานกลางบ้านที่เปิดทิ้งไว้ส่องมาไม่ถึงจุดที่ฉันยืนอยู่และกำลังมุ่งหน้าไป
การเดินจากแสงสว่างเข้าไปสู่เงามืดให้ความรู้สึกน่าหวาดหวั่นวังเวง
แต่ฉันก็ไม่ยอมชะงักเท้าที่กำลังก้าวไปอย่างระมัดระวัง

ไฟฉายกระชับอยู่ในมือ และฉันพยายามกดมันลงต่ำ
ให้แสงสว่างส่งเพียงช่วงปลายเท้าเห็นได้ในระยะใกล้ ๆ และคิดว่าที่มาของเสียงน่าจะอยู่แถว ๆ นี้
ฉันตั้งใจจะไปถึงแค่หลังบ้านเท่านั้น ไม่คิดว่าตัวเองจะทำเรื่องโง่กว่านี้ด้วยการเดินไปในความมืด
เสียงร้องของสุนัขที่ได้ยินก็เงียบหายไปแล้ว

แต่เมื่อฉันหันหลังกลับ ก็เกือบชนเข้ากับร่างหนึ่งที่ยืนขวางอยู่!

ผู้ชายคนนั้นร่างเล็กผอมเกร็ง ผมยาวรุงรังกระเซอะกระเซิงไม่เป็นรูปทรง
สวมเสื้อผ้าสีมืดทึมและไม่สวมรองเท้า
ร่างที่ยืนจังก้าอยู่ตรงหน้าฉันนั้นแสยะยิ้ม บุญค้ำ ผู้ชายเสียสติคนนั้น!
(ปราการบาป)

...
เล่าก่อนอ่าน

หนังสือเล่มนี้ รวมเอาเรื่องสั้นแนวระทึกขวัญที่ฉันเคยเขียนมาไว้ด้วยกัน
"ปราการบาป-ธุลีเบิกเนตร-ระเบียงกรรม" เคยตีพิมพ์รวมเล่มมาแล้วกับนักเขียนท่านอื่น ในวาระพิเศษของสำนักพิมพ์โซฟา
เรื่องสั้น ไม่ใช่งานที่ฉันถนัดและเคยเขียนมาน้อยมาก โดยเฉพาะเรื่องสั้นแนวระทึกขวัญ เกี่ยวพันกับความลี้ลับและหลอกหลอน และคิดว่าคงจะไม่ได้เขียนแนวนี้อีกแล้ว หรือต่อให้อยากเขียนก็ไม่รู้ว่าจะต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหน จึงอยากรวบรวมงานเก่าเหล่านั้นมาไว้ด้วยกัน

วิมานพราย เป็นเรื่องเดียวที่ยังไม่มีโอกาสได้ตีพิมพ์ที่ไหน เพราะสามปีที่แล้วตอนตกลงใจรับงานมานั้น ฉันไม่คิดว่าจะทำงานไม่ทัน ส่งงานไม่ได้ตามกำหนด ต่อให้เขียนเสร็จงานเรื่องนี้ก็เคว้งคว้างไม่มีที่ไป (ไม่ต่างอะไรกับชีวิตคนเขียน) ดังนั้นจึงถือโอกาสเอามารวมไว้ในรวมเรื่องสั้นเล่มนี้

ฝากติดตามเป็นกำลังใจให้กัน และขอบคุณทุกแรงสนับสนุนจากคนอ่านที่น่ารักทุกคนนะคะ