ลิขิตรักข้ามกาลเวลา ตอน หอมบุปผา (ลูกสาวอ๋องกุ้ย+ยิปซี)

"ข้ายอมเป็นบุรุษไร้ศักดิ์ศรี เพราะบุปผาดอกนี้หอมเย้ายวนใจข้าเหลือเกิน"


---------------------------------------


“หมอหลวงบอกว่าบาดแผลของข้าหายดีแล้ว สามารถใช้แรงได้แล้วแต่อย่าหักโหมมากนัก”
“แล้วอย่างไรเล่า จะมาใช้แรงอะไรกับข้า ข้าไม่เป็นเพลงยุทธ์หรอกนะ”
เขาอยากจะหัวเราะกับความคิดไร้เดียงสาของนาง “ถ้าข้าอยากจะฝึกยุทธ์ ข้าคงไม่หาเจ้าที่เตียงแบบนี้หรอก ข้าอยากทำอย่างอื่นที่สำคัญกว่าการฝึกยุทธ์กับเจ้าต่างหาก”
“ท่าน... ท่าน.. ต้องการให้ข้าไปเรียกส่านเตี้ยนให้หรือไม่” เสียงของนางสั่นสะท้านเมื่อเดาเจตนาของเขาออก
“อย่านอกเรื่องสิเป่าเป้ย”
“ท่านก็อย่าแกล้งข้าสิ”
“ข้าไม่ได้แกล้ง ข้าปรารถนาเจ้าจากใจจริง ยอมเป็นของข้าเถิดนะเป่าเป้ย” เขากระซิบขอเสียงสั่นพร่าที่ข้างหูนาง