เสน่หาทาสหัวใจ

ภัทรกรมองเจ้าสาวของเขาด้วยแววตาเฉยเมยติดจะไม่ชอบใจเสียด้วยซ้ำ ที่ทำให้หงุดหงิดและไม่ชอบใจอยู่นี่คือเจ้าสาวคนสวยคนนี้แต่งงานกับเขาเพราะต้องการแก้ข้อครหาเรื่องรักสามเส้าของเธอเสียมากกว่า มันจะหยามกันมากเกินไปแล้ว เขาจะทำให้เธอรู้ซึ้งเลยว่าการเป็นเมียนายภีมไม่ง่ายอย่างที่คิด!

“ขอบอกไว้เลยนะไพลิน ผมไม่ยอมให้เมียตัวเองมาสนตะพายเหมือนเป็นไอ้โง่คนนึงแน่ และถ้าคุณคิดจะทำล่ะก็ผมจะให้บทเรียนที่คุณจะจำจนขึ้นใจเลย”

ไพลินได้แต่นิ่งอึ้ง นี่ภัทรกรไปได้ยินอะไรมาถึงได้เข้าใจเธอผิดแบบนี้ เธอไม่เคยคิดจะทำแบบที่เขาว่าเลยสักนิด
มือแกร่งผลักไหล่มนเต็มแรงจนไพลินล้มลงไปบนเตียงกว้าง หญิงสาวผุดลุกขึ้นแต่ก็ยังช้ากว่าอีกคนที่ก้าวขึ้นไปคล่อมทับอยู่ด้านบน ดวงตาคู่สวยมองเจ้าบ่าวด้วยความหวาดหวั่น เขาก้มหน้าลงไปใกล้ใบหน้าสวยและไพลินก็ก้มหลบได้ทันควัน ปลายจมูกโด่งเลยเฉี่ยวแก้มใสแทนที่จะเป็นปากปิดปากอย่างที่ใจคิด

“คิดจะใช้ผมเป็นไม้กันหมางั้นเหรอไพลิน อย่าหวังเลย คืนนี้ผมจะเอาคืนทั้งต้นทั้งดอกเชียว”

ไพลินยังไม่มีโอกาสได้ร้องท้วงริมฝีปากของภัทรกรก็ฉกวูบลงมาบดขยี้กลีบปากหวานเสียแล้ว หญิงสาวได้แต่ร้องอึกอักในลำคอ ในขณะที่คนตัวโตโอบกอดแนบแน่นจนแทบจะรวมร่างเป็นหนึ่งเดียว