ทะเลใจในแสงจันทร์ (Sea of Silver Moon)

เธออาจจะไม่ใช่รักแรกพบ...แต่เธอเป็นรักซึมลึก
รั้นก็เท่านั้น พยศก็เท่านั้น แต่เซ็กซี่อย่างร้ายกาจ
เป็นพระจันทร์แสนซนที่ซ่อนความสวย เผ็ด ดุ และร้อนแรงไว้ครบ
ไม่ว่าเขาจะเป็นคนเรือกวนประสาท ลูกค้าแสนห่าม หรือเจ้าของเรือยอชต์แสนดุ
จะฐานะไหนก็ไม่รู้ รู้แต่เธอทำให้เขาละลายกลายเป็นคาราเมลอุ่นๆ ได้ง่ายๆ เชียวละ
"พี่ไม่ยากอย่างที่น้องเบลล์คิดหรอก หาทางชนะพี่ให้ได้เร็วๆ ล่ะ พี่รอแพ้อยู่"

+++

"น้องเบลล์...พี่ไม่ใช่คนศีลธรรมสูงส่งมาจากไหนหรอกนะ ถ้าตัดทุกอย่างออกไป พี่ก็เป็นผู้ชายธรรมดาที่มีเลือดเนื้อ มีความรู้สึก
มีความต้องการ ยิ่งกับคนที่..." เขากลืนคำคำนั้นลงคอได้ทัน
"กับคนที่...ที่...อะไรคะ" หัวใจเธอรอคอยจนปากเร่งเร้าถาม
รัชชานนท์กระซิบเสียงพร่าอยู่ที่ข้างหู "ยิ่งกับคนที่กล้าดีมาปั่นหัวพี่จนไม่เป็นอันทำอะไร ยังไงก็ต้องโดนทำโทษ !"
บุหลันรตีเหมือนตกสวรรค์วูบที่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้ยินคำที่อยากฟังจากปากเขาสักทีจนพานให้ปรี๊ดขึ้นมาบ้าง
คนบ้า ! แค่พูดมันจะยากอะไรนักหนา ดอกพิกุลจะร่วงจากปากหรือยังไงกันนะฮึ !
"เราไม่ได้เป็นอะไรกัน พี่พุกถือสิทธิ์อะไรมาทำโทษเค้า ปล่อยเลย !" เธอแหวแว้ดอย่างโกรธขึ้ง
"ไม่ได้เป็นอะไร ? แล้วที่ผ่านมา น้องเบลล์ยอมให้ ‘คนที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน’ กอดจูบด้วยหรือ" เขาเลิกคิ้วย้อนถาม แม่สาวน้อยก็ย้อนกลับไม่รามือ
"แล้วพี่พุก...คิดว่าเราเป็นอะไรกัน"
"เราเป็นโจรห้าร้อยกับสาวชาวบ้าน..." แก้มซ้ายของเธอสังเวยคำตอบแรก
"เป็นเจ้าของโครงการกับสถาปนิก..." แก้มขวาเสร็จโจรในคำตอบที่สอง
"เป็นญาติผู้พี่กับญาติผู้น้อง..." ปลายจมูกรั้นสำหรับคำตอบที่สาม นิ้วเรียวของรัชชานนท์ไล้ตามสันแก้มมาถึงริมฝีปากนุ่ม
"แต่จะเป็นอะไรหลังจากนี้...เดี๋ยวจะได้รู้กันละ"
แม้จะขนลุกไปทั่วสรรพางค์กับสัมผัสหยอกเอินวาบหวิวของเขา แต่แม่สาวน้อยกลับฉุนขาดที่เขายังโต้คารมมัธยมศึกษากับเธอไม่เลิก
"โอ๊ยพี่พุกบ้า ตอบตรงๆ ไม่ได้หรือไงกัน ไม่ใช่เวลามาเล่นลิ้นนะ !"
รัชชานนท์หัวเราะก้อง ก่อนจะมองเธอด้วยดวงตากระหายหิวราวกับจะจับเธอเคี้ยวให้ละเอียดแล้วกลืนกินลงท้องได้จริงๆ
"ใครบอก...นี่ละ เวลา ‘เล่นลิ้น’ ของจริงเลยละ"