เสน่ห์ร้อนย้อนคืนรัก

...เขากลับมาเพื่อทวงทุกอย่างคืนจากเธอ...

“ปลดผ้าออก” ปุณณภัทรออกคำสั่งอย่างวางอำนาจ
ปานวาดหันมองจ้องหน้าคนออกคำสั่งอย่างไม่อยากจะเชื่อ นี่เธอหูฝาดไปใช่ไหม
“ผมสั่งให้ปลดผ้าออกไม่ได้ยินหรือไง” ปุณณภัทรสั่งซ้ำอีกครั้งด้วยเสียงที่ทรงอำนาจ
“ไม่มีทาง” ปานวาดปฏิเสธ
“คุณไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ”
“แต่ฉันไม่ทำ” ปานวาดยืนยันเสียงแข็ง เธอจะไม่ยอมทำสิ่งที่น่าละอายอย่างนั้นเด็ดขาด
“ต้องทำ เพราะมันเป็นหน้าที่ของนางบำเรอ ถอดผ้าออกเดี๋ยวนี้” ปุณณภัทรสั่ง
“ไม่” ปานวาดยังคงยืนกรานคำเดิม รู้สึกเจ็บใจเหลือเกินที่ปุณณภัทรดูถูกเหยียดหยามเธอ เขาทำราวกับว่าเธอไม่ใช่คน
คนเรามีสิทธิเท่าเทียมกัน แต่ทว่าเขากลับทำราวกับว่าเธอไม่มีสิทธิเท่าเทียมกับเขา
“ถ้าไม่ก็อย่าได้หวังว่าจะได้พบลูกอีกเลย” ปุณณภัทรขู่เสียงเข้ม
ปานวาดเชื่อว่าชายหนุ่มทำได้อย่างที่เขาบอก เพราะคนอย่างเขาไม่มีหัวใจอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าเธอไปรักซาตานร้ายอย่างเขาได้อย่างไร
คนอะไรร้ายกาจสิ้นดี
“นอกจากถอดผ้าแล้วฉันต้องอ้าขารอคุณเลยหรือเปล่าล่ะคะ” ปานวาดเอ่ยถามเสียงขื่นในขณะที่เบือนหน้าหนีไปอีกทาง เพราะรู้สึกอายเกินกว่าที่จะสู้หน้าชายหนุ่มได้แต่ก็ยังไม่วายประชดประชัน ในใจเจ็บปวดเหลือเกิน
เธอไม่คิดเลยว่าปุณณภัทรจะร้ายกาจได้ถึงเพียงนี้
“ก็เอาสิ เพราะมันเป็นหน้าที่ของนางบำเรออยู่แล้วนี่” ปุณณภัทรว่าสายตาจ้องนิ่งอยู่ที่คนปากเก่งอย่างไม่วางตา เขาจะดูซิว่าปานวาดจะกล้าทำอย่างที่เธอเอ่ยออกมาหรือเปล่า
“เร็วสิ” ปุณณภัทรเร่งเมื่อเห็นว่าหญิงสาวยังคงนิ่งเฉย
เขาอยากรู้นักว่าเธอจะเก่งแต่ปากหรือเปล่า