มงกุฏรัตติกาล

ดาวที่ส่องแสงระยิบระยับท่ามกลางรัตติกาลที่แสนมืด กำลังเป็นที่หมายปองของเจ้าชายจากทั้งสองแคว้น แต่มีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น ที่จะสามารถเกี่ยวดาวมาเคียงใจได้สำเร็จ เป็นเพราะเขาเชื่อมั่นว่า 'รักแท้ไม่มีวันตาย'
ทว่าใครอีกคนกำลังเลือกทางเดินของหัวใจ ระหว่าง 'รักคนที่เรารัก...หรือรักคนที่รักเรา' อันไหนคือสิ่งที่ดีที่สุด แต่กว่าจะถึงทางแยกนั้น สามหัวใจต้องผ่านบททดสอบมากมาย และเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายหลายครั้งเพื่อให้ได้สิ่งที่รักและหวงแหนมาครอบครอง สุดท้ายธุวดาราจะกลายเป็นดาวประจำเมืองของแคว้นใดระหว่างอุษานครกับนิศารัฐ
“ฝ่าบาทจ้องหน้ากระหม่อมทำไม ไม่เคยเห็นคนหรือพระเจ้าค่ะ” คนถามเหมือนชวนหาเรื่อง แต่ใจจริงอยากให้ตัวเองหายตัวไปจากตรงนี้เร็วๆ เพราะไม่ชอบแววตาพราวหวานที่อีกฝ่ายมองมา มันชวนให้ใจสั่นหวั่นไหวอย่างรุนแรง
“เคย แต่ไม่เคยเห็นผู้ชายเขินข้าจนหน้าแดงแบบเจ้า”
“ฝ่าบาทอย่ามานอกเรื่องดีกว่า” คนพูดค้อนขวับ ก่อนจะตวาดขึ้นมาเมื่อเห็นเจ้าชายหนุ่มกำลังปลดเสื้อผ้าของตัวเองออกทีละชิ้น “จะทำอะไรน่ะพระเจ้าค่ะ ถอดฉลองพระองค์ออกทำไม”
“อยู่ในห้องอาบน้ำก็ต้องอาบน้ำสิ มาเถอะ...มาช่วยอาบน้ำให้ข้าหน่อย”
“กระหม่อมมาอยู่ที่นี่ในฐานะองครักษ์ประจำพระองค์ ไม่ใช่นางกำนัล ถ้าฝ่าบาทอยากให้คนมาช่วยสรงน้ำจริงๆ กระหม่อมจะไปตามให้”
ร่างเพรียวทำท่าจะเดินจากไป เพราะรู้ว่าถ้าขืนยืนอยู่ตรงนี้ต้องเสียการควบคุมตัวเอง ไม่แน่อาจจะถึงขั้นเสียศูนย์ถ้าได้เห็นร่างกำยำ ผึ่งผายสมชายชาตรียืนเปลือยเปล่าอยู่ตรงหน้า ยิ่งคิดก็ยิ่งขนลุกจนขาแทบขยับไม่ออก ทว่ายังไม่ทันจะก้าวไปไหนคนอยากแกล้งก็คว้าแขนเรียวไว้อย่างรู้ทัน พร้อมกับเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงขำๆ
“เราเป็นผู้ชายเหมือนกันจะอายไปทำไม อย่าลีลานักเลย มาอาบน้ำด้วยกันเถอะ ข้าร้อนจะแย่อยู่แล้ว”