เรียกฉันด้วยใจเธอ (Call me by your heart)

“ผึ้งไม่ได้คิดมากหรอกค่ะ แต่คิดว่าตัวเองทำผิด ก็เลยไม่สบายใจ ผึ้งเลยอยากเอ่ยขอโทษ พอพูดออกไปแล้วก็สบายใจขึ้นค่ะ เมื่อก่อนถ้าผึ้งแข็งแรงก็ดีนะคะ จะได้ชวนพี่ต้อมไปเที่ยวไหนต่อไหน ได้เอาใจได้ทำอะไรให้พี่บ้าง ตอนนี้ถึงร่างกายจะดีขึ้นแล้ว แต่ก็ดันจำเรื่องราวระหว่างพี่ต้อมกับผึ้งไม่ได้ สรุปแล้วดูเหมือนผึ้งจะเป็นภรรยาที่แย่มากนะคะพี่ต้อม ดีนะที่พี่ต้อมยังไม่ทิ้งผึ้ง” มธุรินไม่รู้ว่าจะขำหรือจะเศร้าดีกับเรื่องที่เกิดขึ้น

“จำไม่ได้ตอนนี้ก็ไม่เป็นอะไร เรื่องแค่นี้เอง ตอนนี้พวกเราก็ได้อยู่ด้วยกันแล้วไง อันนี้ต่างหากที่สำคัญที่สุด พี่กับผึ้งก็มาเริ่มต้นกันใหม่ดีมั้ย จำไม่ได้ว่าพวกเรารักกันอย่างไร ก็เริ่มต้นใหม่ตั้งแต่ตอนนี้ ต่างคนต่างทำดีให้แก่กันและกัน อยู่กับวันนี้ของพวกเราให้ดีที่สุด พวกเรายังมีวันหน้าด้วยกันอีกมาก หลังจากที่ผึ้งผ่าตัด พี่ยิ่งรู้ว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของพี่คือผึ้งต่างหาก ถ้าไม่มีผึ้งแล้วพี่จะทำไปเพื่ออะไร ฟ้าให้โอกาสพี่แล้ว พี่ก็ต้องรักษาเอาไว้ให้ดี เพราะพี่ไม่แน่ใจว่าครั้งหน้าพี่จะโชคดีแบบนี้อีก” ทรงกฤตเอ่ยออกมาจากใจ ดึงตัวของมธุรินขึ้นมานั่งบนตักของเขา

“พี่ต้อม” มธุรินครางเสียงอ่อน เรียกชื่อของชายหนุ่มเบาๆ โน้มตัวไปกอดคอของเขาเอาไว้ อิงแอบซุกซบเหมือนเด็กน้อยๆ

“อือ ผึ้งขี้อ้อนจังเลย” ทรงกฤตกอดตอบ พรมจูบไปทั่วใบหน้าของมธุริน เขาชอบเหลือเกินเวลาที่หญิงสาวอ้อนอย่างนี้ ยิ่งเธอทำก็ยิ่งทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง จนไม่อยากที่จะควบคุมตัวเอง ไม่อยากที่จะรอจนถึงวันที่เธอยินยอมพร้อมใจเป็นภรรยาของเขาโดยสมบูรณ์อีกแล้ว เขาจะผิดมากไหมถ้าแสดงออกให้เธอรู้ว่าเขารักเธอมากแค่ไหน

*********************************************


“พีชเปลี่ยนไปไม่น้อย” ชาคริตผงกศีรษะยอมรับ อชิรญาเงียบขรึมมากขึ้น มีอะไรก็เก็บไว้ในใจ ไม่เอ่ยไม่พูดออกมาเหมือนกับเมื่อก่อน นอกไปจากนั้นแล้วบางครั้งเขาก็รู้สึกว่าเธอทำตัวกับเขาเหมือนเป็นคนแปลกหน้า เหมือนไม่ใช่คู่หมั้น ไม่ใช่ผู้ชายที่ครั้งหนึ่งเธอเคยรัก

“ผ่านเรื่องราวมาหลายอย่าง เกิดเหตุการณ์มากมาย เวลาที่ผ่านไปด้วย คนเราก็ต้องโตขึ้นถูกมั้ยคะพี่หนุ่ม” อชิรญาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ อยากให้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในชีวิตเธอเป็นเพียงแค่ฝันร้ายที่ผ่านพ้นไปเมื่อลืมตาตื่น

“ใช่ครับ ประสบการณ์จะหลอมตัวตนของคนคนนั้น พี่มีเรื่องอยากจะถามพีช”

“เรื่องอะไรเหรอคะพี่หนุ่ม?”

“มันยังไม่สายเกินไปใช่มั้ย ที่พวกเราจะกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อน พีชยังรักพี่อยู่หรือเปล่า?”