ร้ายนักรักมาเฟีย

"ชีวิตนามีค่านะ.. อย่าล้อเล่นแบบนี้อีก"
..ชีวิตนามีค่านะ.. อย่าล้อเล่นแบบนี้อีก...
ประโยคนี้...
"ทำไม ...ทำไมนายพูดเหมือนพี่คาซึยะ..."
"......."
"อืม.."เอกวัจน์ตักตวงความหวานจากคนตัวเล็กอีกครั้งเมื่อเจอคำถาม เขาลุกล้ำภายในโพรงปากเมื่อเธอเผลอไผลวงแขนกระชับอ้อมกอดราวกับกลัวว่าเธอจะหายไป
"พี่กลับมาหานาตามสัญญาไง"
"พี่คาซึยะ...." หยดน้ำใสไหลอาบแก้มเมื่อชายหนุ่มเอาสร้อยที่คล้องแหวนที่สลักชื่อเธอออกมา
"ขี้แงจัง... คนดีของพี่"
"ทำไมไม่บอกแต่แรก กวนตีนทำไม ปากเสียทำไม แกล้งทำไม!"เธอรู้สึกอ่อนแอขึ้นมาทันทีเมื่ออยู่กับผู้ชายคนนี้
"...ก็นาน่าแกล้ง"