สืบรักสัมผัสเสน่หา

“คุณสงสัยว่าผมอาจจะเป็นคนฆ่าเด็กดาวเรือง”
ชนนต่อให้เสียงเรียบ นัยน์ตาคมกริบ ซึ่งขณะนี้สีของตาดำของเขา ดูว่าจะเป็นสีจัดยิ่งขึ้นขณะมองสบตาหล่อนตรงๆ ด้วยประกายติดจะเยาะกึ่งหยัน ทำเอาญารินดาต้องเป็นฝ่ายหลบ
“ไม่ใช่ผมหรอก ญารินดา”
ในความราบเรียบแห่งน้ำเสียง ดูเหมือนจะแฝงแววโกรธที่ฉายชัดออกมาในรูปความเหยียบเย็นปานน้ำแข็ง
“แต่ก็ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ผมจะมานั่งยืนยันในความบริสุทธิ์ของตัวเอง แต่ผมอยากจะบอกอะไรสักอย่าง คุณจะสงสัยผมหรือใครๆก็ได้ แต่อย่าได้เที่ยวหลุดปากปรักปรำ หรือถามใครเขาแบบนี้ ทางที่ดี ถ้าคุณจะอยู่เฉยๆ ปล่อยเรื่องการตายของดาวเรืองเป็นหน้าที่ของทางตำรวจเขาจัดการจะดีกว่าคุณไปเที่ยวงมหาตัวฆาตกรสะเปะสะปะ”
พูดจบ ร่างสูงนั้นก็ลุกเดินหนี ไม่แม้แต่จะหันกลับมาดูปฏิกิริยาของหล่อน