ORDERVE นายวายร้าย (สามี) ฉัน

นักศึกษาสาวที่พยายามหาเงินมาใช้หนี้ให้ครอบครัวและไปติดกับดักของหนุ่มเจ้าเล่ปากดีเข้าเต็มเปา เธอจะหาเงินมาใช้หนี้หรือว่าจะกลายเป็นของเล่นให้เขากันแน่

"ฉันจะออกจากโรงพยาบาลได้เมื่อไหร?" ฉันเปลี่ยนเรื่องคุยก่อนจะกวาดสายตามองทั่วห้องแล้วไปสะดุดเข้ากับร่างสูงของรุ่นพี่วายเอ็มที่นอนหลับสนิทอยู่บนโซฟา พึ่งจะเห็นรุ่นพี่วายเอ็ม เขามานอนเฝ้าฉันหรือยังไงเนี่ย ผิดคาดเลย
"ต้องรอถามหมออีกที" จบคำตอบของเขา ฉันก็ดึงมือตัวเองออกจากมือของเขา เขาหน้าสลดอย่างเห็นได้ชัด แต่อย่าหวังเลยว่าฉันจะยกโทษให้เขาง่าย ๆ ฉันเจ็บเกือบตายเลยนะ
"ฉันอยากโทรหากวากวา ช่วยหยิบมือถือให้หน่อยสิ"
“ตอนนี้อย่าพึ่งเลย เธอพึ่งตื่น กินข้าวก่อนนะ” ร่างสูงหันกลับไปจัดการกับถาดอาหารอีกรอบ จากนั้นเขาก็จ่อช้อนข้าวต้มมาที่ปากของฉัน
“ฉันกินเองได้”
“โกรธฉันเหรอ?” เขาถามกลับมา ฉันเหลือบมองหน้าเขาทันที ยังจะกล้ามาถามแบบนี้อีก
“ก็เหมือนกับที่นายโกรธฉันนั่นแหละ แค่ฉันทำกับนายอย่างที่นายทำกับฉันไม่ได้”
“โธ่บิ่น! ฉันผิดไปแล้ว ฉันขอโทษ ยกโทษให้ฉันนะ” เขาทำหน้าเหมือนจะตายให้ได้ ฉันกระตุกยิ้มนิด ๆ แล้วลากสายตาหนี
"แล้วนายล่ะเคยคิดสงสารฉันบ้างหรือเปล่า?" ฉันสวนกลับ เรื่องร่างกายมันยังไม่เจ็บเท่ากับคำพูดของเขาเลย ทั้ง ๆ ที่ฉันไม่เคยคิดจะนอกใจเขา มันน่าเจ็บใจจริง ๆ
บางทีการมาสำนึกตอนนี้มันอาจจะไม่มีประโยชน์ก็ได้