นโยบายสาธารณะแนวการตีความ

รูปแบบและวิธีการของการศึกษาวิเคราะห์นโยบายสาธารณะ (public policy) ที่นิยมใช้กันอยู่ในปัจจุบัน ส่วนใหญ่แล้วเป็นการศึกษาวิเคราะห์ภายใต้ระเบียบวิธีแบบปฏิฐานนิยม (positivism) ที่ครอบงำสังคมศาสตร์มาเป็นเวลายาวนาน ซึ่งวิธีการศึกษาวิเคราะห์ดังกล่าวได้ก่อให้เกิดการมุ่งเน้นไปที่การวิเคราะห์เชิงปริมาณอย่างเข้มงวด การต้องวางตัวเป็นกลางของผู้ที่ศึกษา การแยกออกจากกันระหว่างข้อเท็จจริงและคุณค่า และการแสวงหาหลักการที่ใช้เป็นกฎเกณฑ์สากล ซึ่งสามารถนำไปใช้ได้กับทุกปัญหาและทุกเหตุการณ์โดยไม่ขึ้นอยู่กับบริบทหรือสภาพแวดล้อมใดๆ

แต่ข้อมูลในหนังสือเล่มนี้กลับชี้ให้เห็นว่าในทุกขั้นตอนของกระบวนการนโยบาย นับตั้งแต่การกำหนดนโยบาย การนำนโยบายไปปฏิบัติ และการประเมินผลนโยบายล้วนเป็นเรื่องของการตีความทั้งสิ้น การศึกษานโยบายสาธารณะกระแสหลักทั้งในภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของแนวคิดเชิงปฏิฐานนิยมนั้นทำให้การศึกษาวิเคราะห์นโยบายสาธารณะเกิดการบิดเบือน ไม่สอดคล้องกับโลกของความเป็นจริง นำไปสู่ความไม่เท่าเทียมและการเอารัดเอาเปรียบกันในสังคม ในการแก้ไขปัญหาดังกล่าวผู้เขียนได้เสนอให้มีการนำเอาองค์ความรู้เกี่ยวกับตีความมาใช้ในการศึกษาและวิเคราะห์นโยบายสาธารณะ ซึ่งองค์ความรู้ดังกล่าวก็คือเนื้อหาที่ปรากฏอยู่ในหนังสือเล่มนี้นั่นเอง

เนื้อหาในหนังสือเล่มนี้แบ่งออกเป็น 7 บท ได้แก่ บทที่ 1 บทนำ บทที่ 2 แนวคิดและทฤษฎีของนโยบายสาธารณะแนวการตีความ บทที่ 3 นโยบายสาธารณะแนวการตีความ บทที่ 4 นโยบายสาธารณะเชิงวาทกรรม บทที่ 5 นโยบายสาธารณะแบบเรื่องเล่า บทที่ 6 นโยบายสาธารณะเชิงปรึกษาหารือ และบทที่ 7 การสรุป วิเคราะห์และข้อเสนอแนะ