เพียงคำรัก

ถ้าอยากได้รักมาก็อย่ารอ ณิชชาต้องค้นหาคว้าหัวใจของวาทินมา เพราะกลัวว่าเขาจะเป็นของใครไปเสียก่อน
ภายใต้รอยยิ้มนั้นของวาทินซ่อนบางอย่างไว้มากมาย แต่ทำไงได้เขาต้องดูแลณิชชาในฐานะอาต่างสายเลือด
ความเย็นชาและห่างเหินจากวาทิน ทำให้ณิชชาต้องปฏิบัติการพิชิตใจ เพื่อให้ได้ยินคำว่า...รัก

************************************************
วาทินนิ่งมองพลางหลับตาลงและถอนใจ ซึ่งท่าทางแบบนั้นของเขาทำให้ณิชชายิ่งอยากเอาชนะตัวเองจนพูดความในใจออกมา เผื่อว่าที่อัดแน่นในอกอยู่ตอนนี้มันจะหายไปเสียที
“ณิช...รัก...อาทิน”
ณิชชาไม่รู้ว่าตัวเองไปเอาความกล้ามาจากไหนถึงได้คว้าคอของวาทินมาแล้วใช้มือทั้งสองข้างประกบแก้มของเขาไว้ก่อนจะแนบริมฝีปากตัวเองลงบนริมฝีปากของเขา วาทินชะงักเพียงเสี้ยววินาทีที่ราวกับหยุดนิ่ง แขนทั้งสองข้างของหญิงสาวกอดร่างสูงของชายหนุ่มไว้แล้วขยับริมฝีปากขมเม้มเรียวปากหนาด้วยความโหยหาไม่ประสา เพียงสัมผัสแผ่วเบาราวกับผีเสื้อช่างละมุนอ่อนหวาน ริมฝีปากอุ่นของเขาช่างมีแรงดึงดูดรวมทั้งกลิ่นหอมจางๆ จากอาฟเตอร์เชฟ หญิงสาวรู้สึกได้ว่าริมฝีปากของชายหนุ่มขยับทำให้เธอหลับตาแน่น ทั้งอยากรู้และกลัวในเวลาเดียวกันว่าเขาจะทำอะไรต่อไป
************************************************
ณิชชาพอจะเดาได้ว่าวาทินวิ่งหน้าตาตื่นมาเธอเพราะอะไร แต่การเห็นเขาในสภาพเซ็กซี่บ่อยๆ มันก็ใช่ว่าจะชินได้ง่ายๆ แถมผ้าเช็ดตัวก็เลยขาอ่อนเขามานิดเดียวเอง เธอมีเลือดกำเดาออกมาที่จมูกหรือยัง ทำไมมันร้อนวูบๆ ที่หน้าอีกแล้ว
“แต่ตอนนี้ณิชร้อนวูบๆ เหมือนจะเป็นลม”
วาทินปรี่เข้ามาคว้าร่างของณิชชาประคองเพราะกลัวหญิงสาวจะเป็นลมหน้าวัดพื้นไป
“ให้อาอุ้มไปนั่งที่โซฟาไหม”
“ขาว เอ้ย ค่ะ” ณิชชาหลับตาปี๋เพราะหน้าอกอวบๆ จากการออกกำลังกายบ่อยๆ ของวาทินใกล้ใบหน้าของเธอไปไหม
วาทินวางร่างของณิชชาลงที่โซฟาอย่างอ่อนโยน ก่อนจะนั่งลงที่พื้นแล้วช่วยพัดเผื่อว่าอากาศจะถ่ายเทมากขึ้น หญิงสาวยิ่งใจเต้นแรง แย่แน่หากชายหนุ่มยังนั่งอยู่ตรงนี้
“อาทินไปอาบน้ำต่อเถอะค่ะ ถ้าอยู่อย่างนี้ต่อไป อาทินได้เสียตัวให้ณิชแน่ๆ”
วาทินยิ้มกว้างพลางยื่นมือไปลูบแก้มเย็นๆ ของณิชชาอย่างกับยั่ว
“ก็ได้ อายอม”
“อาทิน!” ณิชชาตีไหล่หนาไม่เบานักก็มันเขินนี่
วาทินยกมือยอมแพ้ แต่ยังไม่วายเลื่อนใบหน้าขึ้นมาแล้วจงใจสบตาที่ไหวระริกของณิชชา