วาสนาคู่เคียง

ความรักและความผูกพัน
ความในใจที่หลบซ่อนไว้
ทำได้เพียงภาวนา ให้วาสนาลิขิตชะตารัก….
.......................................................
"หยาเอ๋อร์"
ซือเซียนเห็นนางร้องไห้ก็เรียกขาน
"เจ้าเป็นอะไร"
"หยาเอ๋อร์เพียงคิดไปว่า ถ้าวันหนึ่งพี่ใหญ่ทำตามสัญญาไม่ได้ พี่ใหญ่ไม่ได้กลับมาหยาเอ๋อร์จะอยู่อย่างไร"
นางเงยหน้าขึ้นถามพลางน้ำตาไหลพราก ชีวิตของนางไม่เหลือผู้ใดแล้ว หากไม่มีพี่ใหญ่ นางคงต้องขาดใจเป็นแน่
"แล้วที่นั่งอยู่ตรงหน้าไม่ใช่คำสัญญาที่ให้ไว้กับเจ้าหรือ"
เสียงอ่อนเอ่ยถาม พลางยื่นมือไปเช็ดน้ำตาให้นางเบาๆ
"ข้าไม่ชอบสตรีอ่อนแอ อย่าร้องไห้"
"หยาเอ๋อร์กลัว กลัวพี่ใหญ่จะไม่กลับมาแล้วหยาเอ๋อร์จะอยู่อย่างไร"
นางร้องไห้ราวกับเด็กน้อย แต่ที่ร้องไห้ก็เพราะรักและหวงแหน ซือเซียนลอบยิ้ม ก่อนจะวางมือบนศีรษะของนาง
"ข้าสัญญา ข้าจะกลับมาหาเจ้าทุกครั้ง หากจะต้องตาย ข้าจะตายตรงหน้าของเจ้า อย่างน้อยเราจะได้มีเวลาร่ำลากัน"
การดำรงตำแหน่งแม่ทัพไม่อาจปฏิเสธความตายได้ เขารู้ดี ทุกการสู้คือการเผชิญหน้ากับมัน