มนต์บุษบา

“ผมจะสั่งดอกไม้”
หญิงสาวมองนาฬิกาที่ข้างฝา เกือบจะสามทุ่ม เขาน่าจะรู้ว่าร้านปิดแล้ว หรือว่าเขาจะสั่งดอกไม้ให้...
“ดอกอะไร ส่งถึงใครและเมื่อไหร่คะ” ถามเร็วด้วยใจที่เต้นแรงกว่าเดิม
“ลิลลี่ขาว ส่งให้คุณกรกนก 16.00 น. วันพรุ่งนี้”
หัวใจที่เบ่งบานค่อยๆ เหี่ยวหุบ
กรกนก... เขาเคยส่งดอกไม้ให้เจ้าของชื่อนี้ในครั้งแรกที่มาร้านหล่อน ยังจำได้ที่เขาบอกว่าให้คนที่สุดพิเศษ และยังสลักลงในการ์ดด้วยคำรักในภาษาอังกฤษ
คงจะเป็นแฟนของเขา
“ขอที่อยู่ด้วยค่ะ”
มือสั่นจนเขียนหนังสือแทบไม่เป็นตัวอย่างน่าโมโห เมื่อชายหนุ่มบอกที่อยู่ของผู้ที่เขาจะให้ส่งดอกไม้ไปให้
“จะให้เขียนอะไรบนการ์ดที่จะแนบไปไหมคะ”
“เหมือนเดิมครับ ‘ LOVE’ จากนวัต
เวนิสามือไม้อ่อน แทบจะถือโทรศัพท์ไม่อยู่ขอบตาร้อนผ่าว
“คุณเวต้องไปส่งให้ถึงมือด้วยตัวเองนะครับ”
“ได้ค่ะ” เสียงสั่นๆ รับไปส่งๆ เกือบไม่รู้ตัว
“แล้วส่งบิลมาเก็บเงินที่ผมนะครับ ตามที่อยู่ในนามบัตรที่เคยให้ไว้”
“ค่ะ... เท่านี้ใช่ไหมคะ ขอบคุณที่ใช้บริการค่ะ”
เวนิสาวางสาย ปล่อยน้ำตาไหลออกมา
หล่อนไม่ใช่คนที่เขาจะส่งดอกไม้ให้