ก็รักคนนี้

“ค่ะ” เธอรีบปั่นจักรยานนำเขาไปเมื่อลมพัดแรง เมฆฝนดำทะมึนเคลื่อนตัวมา แล้วเม็ดฝนก็หล่นเปาะแปะ หญิงสาวหัวเราะร่าจู่ๆ ก็อยากเล่นฝนเธอจึงชะลอความเร็ว
“พี่บูรกลับไปก่อนเลย จ๋าจะเล่นฝน”
“เล่นด้วยคนสิครับ” ตรีบูรทิ้งจักรยานถอดเสื้อเหวี่ยงทิ้งพร้อมกับสายฝนที่เทกระหน่ำลงมา
ผกาสวรรค์กรีดร้องเหมือนเด็กๆ เธอเต้นด้วยปลายเท้าพร้อมกับเงยหน้ารับน้ำฝน เสื้อผ้าเปียกลู่แนบเรือนร่างอวบอัดเย้ายวน สายฝนที่เทกระหน่ำแทบมองอะไรไม่เห็น ตรีบูรวิ่งไปรวบร่างเธอเข้ามากอด หญิงสาวหวีดร้องสะบัดตัวออกมา แล้วทั้งสองก็วิ่งไล่จับกันกลางสายฝนเหมือนเด็กๆ
“พี่บูร ไม่เอา” หญิงสาวตีมือที่กระชากเสื้อออกไปจากตัวเธอ และปล้ำถอดกางเกงด้วย
“ไม่เอาก็หนีให้พ้นสิ”
“อ๊าย คนบ้า” เขาปลุกปล้ำทำอนาจารเธอกลางสายฝน
ผกาสวรรค์ปัดป้องไม่ถนัดเพราะสายฝนที่เทกระหน่ำไม่ลืมหูลืมตา อากาศเย็นจนฟันกระทบกันแล้วตัวเธอก็ร้อนผ่าวเพราะไฟพิศวาสในกายที่ลุกโพลงอย่างรวดเร็วเมื่อร่างเปลือยแข็งแกร่งอุ่นจัดแนบเข้ามาหา
“แก้หนาวกันนะครับ”