เจ้าหัวใจ - เงาจันทรา

เจ้าหัวใจ

เมื่อเจ้าหลวงมัชฌิมา ‘นายแห่งพันตา’ พบว่าคู่หมั้นที่ทรงตามหาตลอดสี่ปีที่ผ่านมา แท้จริงแล้วคือเจ้าฟ้าหญิงสิริมาลาตีแห่งวินธัย ซึ่งกำลังเผชิญกับภัยคุกคามราชบัลลังก์จากทั้งศึกนอกและศึกใน
แคว้นพันตาอันมีกองกำลังเป็นที่ลือนาม แต่กลับดำรงตนสันโดษตัดขาดแคว้นรอบด้านเสมอมา ยามนี้กลับพร้อมจะเข้าร่วมในกลเกมการเมืองและสงครามชิงอำนาจที่กำลังปะทุขึ้น
เมื่อนายแห่งพันตามีพระประสงค์ จะนำผู้เป็นเจ้าของแหวนดวงใจแห่งพันตากลับคืนสู่พระหทัย และอยู่เคียงข้างพระวรกายตราบชั่วนิจนิรันดร์



เงาจันทรา

“ศศะ ศศะ อยู่ไหน” เด็กหญิงจันทร์เจ้า ผู้อุ้มตุ๊กตาแนบอกตะโกนหาเด็กชายที่โตกว่าหลายปีท่ามกลางความมืดมิด
“ใครชื่อศศะกัน” เด็กชายที่นอนรออยู่บนต้นไม้ใหญ่ทำเสียงขึ้นลำคอพลางบ่นต่อ “หน้าเราเหมือนกระต่ายที่ตรงไหน” ก่อนจะกระโดดลงมาด้านล่าง
ทว่าผู้ที่ตั้งชื่อให้เขาว่าศศะซึ่งหมายถึงกระต่ายกลับไม่สนใจฟังคำตำหนิ
“แล้วจะให้เรียกว่าอย่างไร ถามชื่อกี่ครั้งก็ไม่ยอมบอก ก็เลยต้องตั้งให้เสียเอง ไม่อยากนั้นตัวจะรู้ได้อย่างไรว่ามีคนเรียกหา” เด็กหญิงบ่นพึมพำ เห็นได้ชัดว่ามีความดื้อดึงอยู่ภายใต้บุคลิกนุ่มนิ่มนั้น
“เราไม่ใช่ตุ๊กตาในมือตัวนะจึงจะมาตั้งชื่อให้ แล้วทำไมต้องเป็นศศะ เราไม่ได้มีหูยาวแล้วก็หางเป็นพุ่มเสียหน่อย” ผู้ได้รับการขนานนามถามอย่างคับข้องใจ
เด็กหญิงที่ดูอ่อนวัยกว่าหลายปีจึงชี้ไปยังดวงจันทร์ที่ส่องสว่างในคืนมืดมิด ที่ทั้งสองมักออกมาพบกันเสมอ
“เพราะกระต่ายนั้นอยู่ในเงาจันทร์ ศศะจะได้อยู่ข้างกายจันทร์เจ้าตลอดไป” เด็กหญิงพออกพอใจกับเหตุผลของตน

ตราบจนเมื่อทั้งสองพลัดพรากจากกันนับสิบปี เจ้าฟ้าชายมุนินทร์ นักรบอันดับหนึ่งแห่งพันตา ผู้ถูกขนานนามว่า เงาจันทรา ยังคงเฝ้าตามหาพระจันทร์ดวงนั้น ผู้เป็นที่มาแห่งพระสมัญญานามของพระองค์ตลอดมา