โลกใบที่ส(ย)องของเซลส์แมน Karma; the Special Story

"แกเข้ามาได้ยังไง แกต้องการอะไร”

“ใจเย็นๆ ซิเสี่ย ผมก็มีเรื่องจะคุยจะบอกเสี่ยนะซิ ผมหวังดีมาชี้ทางสว่างให้ ในฐานะคนที่เคยผิดพลาดมาก่อน”

มันพูดช้าๆ เสียงยานคาง ทำเอาผมขนลุกไปหมด แต่ไม่มีเรี่ยวแรงจะทำอะไรได้เลย เหงื่อผมแตกพลั่กๆ ทั้งที่ในห้องนั้นแอร์เย็นฉ่ำ มันลุกขึ้นยืนจากตรงปลายเตียง ร่างสูงโปร่งนั้นเดินเหมือนลอยมาช้าๆ มานั่งที่ขอบเตียง ใกล้ๆ ผมแล้วชะโงกหน้ามาใกล้ๆ กระซิบข้างหู

“ผมจะบอกให้เอาบุญนะเสี่ย”

ผมไม่รับรู้ถึงการมีชีวิตของมัน ถ้าเป็นคน ใกล้กันขนาดนี้ก็ต้องสัมผัสกันได้ถึงไออุ่นบ้าง แต่ร่างมันมีแต่ไอเย็นเยียบ ใจผมหวิวๆ ขึ้นมาทันที นี่เดี๋ยวมันจะหักคอผมไหม

“เสี่ยก็อายุเยอะขนาดนี้ ถามตัวเองเราผิดหรือเปล่าที่ไปเอาผู้หญิงคราวลูกมาทำเมีย คิดหรือว่าเด็กมันจะรักเราจริง คนสมัยนี้ก็รักตัวเอง รักสบายกันทั้งนั้น อย่างเสี่ยเองให้เขาได้ก็แต่เงินใช่ไหมเล่า อย่างอื่นให้เขาไม่อิ่มไม่พอใช่เปล่าล่ะ เขาก็ต้องไปหาเศษหาเลยจากที่อื่น ให้สมใจตามวัยเขา”

“แกมารู้เรื่องส่วนตัวฉันได้ยังไง ใครจ้างแกมา”

ใจผมกระหวัดไปถึงเมีย หรือหล่อนกับกิ้กจะรู้แล้วจ้างคนมาทำร้ายผมถึงนี่

“จุ้ๆ เสี่ยอย่าตื่นเต้นตูมตามไปเลย ผมสงสารเสี่ยหรอกถึงมาหานี่ ไม่มีใครจ้างผมมาได้ และถึงเขาจ้าง ผมก็ไม่มาหรอก ถ้าไม่อยากมา แต่นี่ผมเห็นใจคนหัวอกเดียวกันหรอกนะ ถึงจะมาชี้ทางสว่างให้ เสี่ยฟังเรื่องผม”

มันจุ้ปากให้ผมเงียบ แล้วเอามือหนึ่งมายันไว้ที่อกผม หน้าอกผมสัมผัสได้ถึงความเย็นเยียบของมือนั้น มันเย็นแข็งเหมือนคีมเหล็ก ไม่เหมือนสิ่งที่มีชีวิต ที่ถูกเลือดเนื้อสร้างมาสักนิด