เล่ห์รักม่านหัวใจ

ในอนธการ....เหมือนไร้ที่สิ้นสุด
หล่อนไม่รู้ เพราะสติรับรู้เลื่อนลอยเต็มที
ไม่ได้เห็นสีหน้าเผือดซีดไร้สีเลือดฝาดของคนที่หล่อนคิดว่าเขาเกลียดหล่อน
ไม่ได้เห็นความเจ็บปวด เหมือนคนได้สำนึกว่ากำลังจะสูญเสียสิ่งอันเป็นที่รัก
ไม่ได้เห็นความทรมานรานร้าวใจ เพียงคิดว่าอาจจะสายไป ที่เขาเพิ่งมารู้ซึ้งถึงความรู้สึกแท้จริงของหัวใจตัวเอง รู้ซึ้งว่าผูกพันอยู่กับหญิงใดมาตลอด
แพร…แพรจ๋า น้องรัก…ยอดรัก! ตื่นขึ้นมาก่อน ลืมตาก่อน แล้วพี่จะบอก...พี่รักแพร ไม่เคยเกลียด ไม่เคยเลยจริงๆ
ที่พี่พยายามบอกตัวเองว่าเกลียด ทำท่าไม่แยแส ไม่ใช่ไม่รัก...เพราะรัก แต่ไม่อยากยอมรับกับตัวเองเมื่อมองเห็นความแตกต่างระหว่างเรา มองเห็นช่องว่างทางฐานะ สังคม ของเรา ที่มีมากเหลือเกิน
พี่โกหกใจตัวเอง...
พี่หลอกตัวเองไม่พอ ยังหลอกแพร ทำให้แพรเจ็บช้ำน้ำใจเพราะทิฐิตัวเดียว
แพรจ๋า! น้องรัก ยอดรักคนเดียวของพี่ธม ยกโทษให้พี่ อภัยให้พี่
อย่าเป็นอะไรไปนะ แพรต้องอยู่ ได้ยินไหมยอดรัก!
ต้องอยู่ อยู่กับพี่ พี่จะไม่ทิฐิ ไม่ปดหัวใจตัวเองอีกแล้วว่าพี่คิดอย่างไรกับแพร รู้สึกอย่างไร และต้องการแพรมาเป็นขวัญชีวิตแค่ไหน