ปาวานีห์ราตรี

ยังไม่ทันที่ดานิกาจะได้พูดอะไรต่อ ปากหนาของชายหนุ่มอายุน้อยกว่า ก็บดขยี้ปากบางของเธอ อย่างไม่ปราณี
มือที่โอบเอวเธอไว้ เขายอมปล่อยตามคำที่เธอบอก แต่มันเลื่อนขยับมา ขยำยอดอกที่เตร่งตรึงงชูยอดของเธออย่างรุนแรง
ก่อนที่ปากหนาจะเลื่อนขยับลงมาดูดยอดประทุม เหมือนเด็กน้อยที่กำลังหิวนมแม่
จากที่ตั้งใจจะไล่เขาไปให้ไกล เพราะไม่อยากทำร้ายหัวใจน้องสาว แต่บทรักที่เขามอบให้ มันทำให้หญิงสาวได้แต่ปล่อยตัวเอง ไปตามเกมที่เขากำลังเป็นคนควบคุม
*****************************
ร่างบางถูกยกขึ้นให้พ้นน้ำ ก่อนที่ขาทั้งสองข้างจะถูกแยกออกจากัน แต่....เขาไม่ได้ใช้ความเป็นชายเข้าไปในตัวเธอเหมือนเช่นชายอื่น
ปลายลิ้นสากกลับรุกล้ำเข้ามา ดานิกาบิดม้วนตัวด้วยความรู้สึกเหมือนจะขาดใจ
เมื่อเขาปลุกอารมณ์ในตัวเธอจนถึงขีดสุด เขาก็ทำเหมือนเช่นชายอื่น ไม่นานทุกอย่างก็จบลง
“ฌอน เธอรักคัทรินแล้วทำแบบนี้ทำไม” ดานิกาหันไปถามชายหนุ่มที่เขานอนหนุนแขนอยู่
“ผมรักคุณดานิกา แต่คุณพยายามเหินห่างผม ผมจึงจำเป็นต้องใช้คัทริน ในการที่จะได้เข้าไปใกล้ชิดกับคุณ”