รักสุดท้ายที่ว่างเปล่า

**หากเปรียบความรักเหมือนดอกไม้** (เรื่องนี้พระเอกเด็กกว่านางเอกนะคะ)
“ความรักของเราสองคน ก็เหมือนกับดอกไม้ปลอม สวยงาม แต่ไม่มีวันเติบโต”
คำพูดที่คนพูดเองก็เจ็บปวดไม่ใช่น้อย
“ดอกไม้จริงมันมีทั้งวันทีบานสดใส วันที่เหี่ยวแห้ง แต่มันก็เติบโตไปตามกาลเวลา ” ชายหนุ่มจูบลงบนหน้าผากของคนในอ้อมกอด
“ความรักของเราจะเป็นความรักที่ไม่ทำให้ใครต้องทุกข์ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน ถ้าเรายังไม่ทำร้ายใคร เราก็จะมีแต่ความหวังดี ความห่วงใย ให้กันตลอดไป” ยิ่งพูดอ้อมกอดของคนทั้งคู่ยิ่งแน่นขึ้น เหมือนต่างคนต่างก็กลัวจะสูญเสียกันไป
“นอนเสียนะพี่สาวคนดีของผม พักทุกอย่างไว้แค่วันนี้ ส่วนเรื่องของพรุ่งนี้ ก็ปล่อยให้มันเกิดขึ้นในอีกวัน ร้องไห้พอแล้ว พรุ่งนี้ผมจะรอมองใบหน้าที่ยิ้มได้ทั้งวัน เหมือนทุกวันที่ผมเคยเจอนะ”
***รักครั้งสุดท้าย ที่สุดท้ายมันเหลือแค่เพียงความว่างเปล่า***
คืนนี้เธอหลับลงในอ้อมกอดเขา อ้อมกอดที่มีแต่ความหวังดี อ้อมกอดที่ไม่ต้องผิดศีลธรรม อ้อมกอดที่ไม่ทำร้ายใคร พรุ่งนี้เธอจะรักษาหัวใจตัวเอง เวลาคงให้คำตอบเธอได้ดีที่สุด ว่าเธอควรให้อภัย หรือเดินออกมาเพื่อเริ่มต้นใหม่

**ดอกไม้ปลอมย่อมแตกต่างจากดอกไม้จริง***
นิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายขนาดสั้น สะท้อนให้เห็นถึงชีวิตครอบครัว ที่มีความรักมากกว่าหนึ่งคู่ มีทั้งความรักบนโลกีย์ ความรักที่บริสุทธิ์ บางส่วนของนิยายเรื่องนี้ นำมาจากความจริง ของหญิงสาวที่หัวใจของเธอโหยหาความรักจนลืมการรักตัวเอง